ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ 902.GR, ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΑΣ ΣΥΡΟΚΩΣΤΑ, ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ
Για τα προβλήματα που απασχολούν τα Άτομα με Αναπηρία στην Πάτρα, ιδιαίτερα στον τομέα της αποκατάστασης, αλλά και για τις παρεμβάσεις της σημερινής Δημοτικής Αρχής για να βοηθήσει τα ΑμεΑ, μίλησε στο 902.gr η Ιουλία Συροκώστα, δημοτική σύμβουλος Πάτρας και εκ νέου υποψήφια με την «Λαϊκή Συσπείρωση».
Η Ιουλία Συροκώστα είναι παθολόγος – λοιμωξιολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ, Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών και Επιμελήτρια της Παθολογικής Κλινικής στο Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου του Ρίο. Εκτός από δημοτική σύμβουλος και επιστήμονας, είναι αντιπρόεδρος του παραρτήματος Αχαΐας του Πανελληνίου Συλλόγου Παραπληγικών. Στην συνέντευξη της στο 902.gr στάθηκε στην ανάγκη συνέχισης των παρεμβάσεων που υλοποιεί στην Πάτρα η Δημοτική Αρχή.
Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της αποκατάστασης για τα Άτομα με Αναπηρία και ποια τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην Πάτρα;
«Υπάρχει μόνο μία κλειστή δημόσια δομή Αποκατάστασης που είναι εξειδικευμένη για άτομα με κάκωση νωτιαίου μυελού. Μάλιστα είναι η μόνη πανεπιστημιακή κλινική αποκατάστασης που υπάρχει στη χώρα. Η Κλινική Αποκατάστασης στο ΠΓΝ Πατρών νοσηλεύει ασθενείς που μετά από ένα απροσδόκητο γεγονός εμφανίζουν μείζονα κινητική αναπηρία και χρήζουν επανεκπαίδευσης ώστε να κερδίσουν μέρος της λειτουργικότητας τους και τη όσον δυνατό ανεξαρτησία τους. Η Κάκωση του νωτιαίου μυελού (SCI) και η επακόλουθη παράλυση, έχουν καταστροφικές σωματικές, ψυχικές, κοινωνικές, και επαγγελματικές συνέπειες για τους τραυματίες. Η βλάβη έχει σαν αποτέλεσμα την οικονομική επιβάρυνση τόσο για το άτομο όσο και σε ολόκληρο το δίκτυο υποστήριξής του. Κάθε χρόνο 4.000 νέοι παραπληγικοί λόγω της απουσίας πολιτικής πρόληψης της αναπηρίας, προστασίας της ζωής και της ακεραιότητας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς, στο οδικό δίκτυο, στο σχολείο, στους χώρους ψυχαγωγίας και άθλησης. Αποτέλεσμα της πολιτικής ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της υγείας είναι ότι υπάρχουν μόνο 200 δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης από τα 2.000 που χρειαζόμαστε ως χώρα. Στην Πάτρα, η κλινική αποκατάστασης του ΠΓΝΠ του Ρίο, με δυναμικότητα 22 κλινών, έχει λειτουργικές μόνο 8.
Η λίστα αναμονής είναι πολύ μεγάλη, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπάρχει καμία δημόσια δομή για παιδιά με νευρομυϊκές παθήσεις ή κάποια δομή αποκατάστασης για ενεργό αποκατάσταση σε ασθενείς με οργανικό και λειτουργικό έλλειμμα μετά από πάθηση συγγενή ή επίκτητο του μϋοσκελετικού, καρδιοαναπνευ-στικού, Απομυελινωτικών Παθήσεων και Εκφυλιστικών Παθήσεων του Νευρομυικού Συστήματος. Δεν υπάρχουν ανοικτές δομές αποθεραπείας-Αποκατάστασης για συνέχιση της θεραπείας, για εξασφάλιση της παρακολούθησης ή και για εφαρμογή θεραπειών Αποκατάστασης σε ασθενείς που δεν νοσηλεύονται.
Την ίδια στιγμή έχουν αναπτυχτεί επενδύσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων, διαφόρων επιχειρηματιών που δεν ανακούφισαν τις χιλιάδες οικογένειες, που καταρρέουν οικονομικά γιατί εκτός από τις δομές καλούνται να πληρώσουν υπέρογκα ποσά για αναγκαία και απαραίτητα τεχνικά μέσα στα οποία ακόμα και αν είναι δωρεάν, υπάρχει μεγάλη διαφορά από την τιμή που δίνει ο ΕΟΠΥΥ και την τιμή αγοράς. Επιπλέον, η δυνατότητα δημιουργίας στέγης υποστηριζόμενης διαβίωσης για τα άτομα με αναπηρία έχει αφεθεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Η εξαγγελία του προγράμματος πρόβλεψης προσωπικού φροντιστή δυστυχώς ήταν μία άλλη επικοινωνιακή πολιτική χωρίς αντίκρισμα. Μόνο 150 άτομα έχουν εγκριθεί στην Αττική και κανένα ακόμα στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Αξιοσημείωτο παραμένει το γεγονός ότι στους ικανούς προς εργασία αναπήρους η ανεργία φτάνει το 80%
Αυτά όταν την ίδια ώρα που επιστήμη και τεχνική τρέχουν με ιλιγγιώδη ρυθμό. Γιατί όμως η καθημερινότητά μας να οπισθοδρομεί;
Αν το ψάξουμε λίγο, θα δούμε ότι στον πλανήτη γίνεται μεγάλη συγκέντρωση πλούτου σε λίγους, με την υποστήριξη των κυβερνώντων, για τους πολλούς δεν υπάρχουν δικαιώματα. Άρα ένταξη χωρίς προϋποθέσεις είναι απλώς λόγια.
Επιπλέον, ο λόγος της απαγόρευσης πρόσληψης μόνιμου προσωπικού και της μειωμένης χρηματοδότησης για τα ΑμεΑ είναι ένας: Οι ανάγκες τους για τις κυβερνήσεις είναι κόστος, οι εργαζόμενοι είναι έξοδο, το χρήμα πρέπει να συγκεντρωθεί σε λίγους, άρα καταλήγουμε στην ίδια αιτία».
Η έλλειψη δημοσίων δομών αποκατάστασης τι προβλήματα συνεπάγεται, τι επιπτώσεις προκαλούν;
«Το κράτος απέχει πολύ από το να παρέχει την κατάλληλη υποστηρικτική τεχνολογία. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη ώστε να συνδράμει στην οικογενειακή και επαγγελματική επανένταξη του πολίτη με αναπηρία παρεμβαίνοντας κατάλληλα στη διαμόρφωση των συνθηκών του περιβάλλοντός του. Ζητάμε επιδότηση από το κράτος, το ύψος της οποίας να καλύπτει πλήρως τις αναγκαίες εργονομικές προσαρμογές, για τα σπίτια των κινητικά αναπήρων. Σημαντικό έλλειμμα υπάρχει στην παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στους ασθενείς και στις οικογένειές τους κατά την παραμονή τους στο Νοσοκομείο, αλλά και μετά την έξοδό τους.
Σήμερα αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες της προόδου της επιστήμης, της τεχνολογίας και των τεχνικών μέσων και του πολυάριθμου εξειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού είναι ρεαλιστικά εφικτό το αίτημα να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες στην πρόληψη, στη θεραπεία, στην αποκατάσταση, στην πλήρη κοινωνική δραστηριότητα, στην εργασία των ανθρώπων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις. Η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας αλλά και τις κοινωνικές υπηρεσίες πρέπει να είναι απόλυτα εφικτή. Ένας κόσμος φιλόξενος στους ανθρώπους με παραπληγία ή τετραπληγία, είναι επίσης φιλόξενος για κάθε πολίτη και μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη οποιασδήποτε αναπηρίας».
Ποιες οι βασικότερες παρεμβάσεις της δημοτικής Αρχής Πάτρας;
«Ως Δημοτική Αρχή, δίνουμε μάχη μέσα σε δύσκολες συνθήκες, να ανταποκριθούμε σε ό,τι μας αναλογεί, παρά τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, τη μειωμένη χρηματοδότηση, το συνολικό εχθρικό περιβάλλον που αντιμετωπίζουμε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τα μέτρα τους.
Πήραμε μέτρα ανακούφισης με απαλλαγή ή μειωμένα τιμολόγια στα ανταποδοτικά τέλη και την ΔΕΥΑΠ. Εφαρμόσαμε τους νόμους σχετικούς με την απαλλαγή των ΑμεΑ από Δημοτικά Τέλη. Επίσης, εκπτώσεις στους λογαριασμούς κοινής ωφελείας για τους πολίτες με κινητικές αναπηρίες και τις οικογένειές τους. Στην ΔΕΥΑΠ που υπήρχε δυνατότητα, προσλήφθηκαν εργαζόμενοι με αναπηρίες. Επιπλέον, προσπαθούμε με τις κοινωνικές μας υπηρεσίες με τους λίγους έστω εργαζόμενους που διαθέτουμε, να βοηθήσουμε.
Παράλληλα, προχώρησε η δημιουργία γραφείου ειδικά για ΑμεΑ με σκοπό τη διασύνδεση και διευκόλυνση τους με τις υπηρεσίες του δήμου, που διαδραματίζει επίσης ιδιαίτερο ρόλο στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης για την αποδοχή τους, την άρση του στιγματισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού. Επιπλέον, προχώρησε η λειτουργία των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης, του κοινωνικού οργανισμού όπου φιλοξενούνται περίπου 80 παιδιά.
Ακόμη, προγραμματίστηκε η αγορά καινούργιου λεωφορείου για την δωρεάν μετακίνηση ΑμεΑ ώστε να προχωρήσει στην παραχώρηση ενός ειδικά τροποποιημένο οχήματος για την μετακίνηση τους σε υπηρεσίες υγείας.
Μέσω του ΕΣΠΑ, που επιδιώκουμε να αξιοποιούμε για τις ανάγκες του λαού, προχώρησε η ανέγερση κέντρου ημερήσιας φροντίδας και στέγης υποστηριζόμενης διαβίωσης για άτομα με νοητική στέρηση. Έχουν ολοκληρωθεί ταυτόχρονα, όλες οι διαδικασίες, μελέτες σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ και χτίζεται παρόμοιο κέντρο για αυτιστικά παιδιά.
Κάτι επιπλέον που έχει και τη δική του σημασία. Όταν αναλάβαμε της Δημοτική Αρχή, αποφασίσαμε ο Καρναβαλικός χορός του Δημάρχου, να γίνεται για τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους, θέλοντας να στείλουμε το δικό μας μήνυμα για τις προτεραιότητές μας. Βεβαίως, δεν αρκεί μόνο ο συμβολισμός, χρειάζονται έργα, για τα οποία αγωνιζόμαστε να γίνουν γιατί το 10% των κατοίκων της πόλης μας βρίσκεται σε κάποιας μορφής αναπηρία.
Δεν τους βλέπουμε στο δρόμο, γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις να κινηθούν. Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει και γι αυτό αγωνιζόμαστε με έργα και όχι με λόγια. Όποιος έχει ζήσει την περιπέτεια της μετακίνησης μέσα στην πόλη όταν έχεις κάποιο είδος αναπηρίας, θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να βγει έξω από το σπίτι του. Συγκροτήσαμε ομάδα από όλες τις διευθύνσεις, που υλοποιούν τις παρεμβάσεις και τα έργα έχοντας ως προτεραιότητα τα άτομα με αναπηρία και την μετακίνησή τους.
Επιβάλουμε δε, την τήρηση του σύγχρονου οικοδομικού κώδικα και της νομοθεσίας που επιβάλλει την προσβασιμότητα σε όλες τις νέες κατασκευές, δημόσιες και ιδιωτικές, υποχρεώνοντας παράλληλα τις όποιες δυνατές εργονομικές προσαρμογές στις ήδη υπάρχουσες και στο δομημένο περιβάλλον. Επομένως και στα έργα ανάπλασης στο κέντρο της Πάτρας, στην Άνω Πόλη, στα Ζαρουχλέικα, στα Καντριάνικα και αλλού, ξεκινάμε από το βασικό κριτήριο, ότι σ’ αυτούς τους χώρους θα έχουν εύκολη πρόσβαση για ΑμεΑ.
Το φετινό καλοκαίρι δε, έξι από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες της πόλης ήταν πλήρως προσβάσιμες μέσω μηχανημάτων για ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα (seatrac) δύο από τα οποία ανήκαν στο δήμο ενώ στα υπόλοιπα είχε παραχωρήσει δωρεάν το χώρο μέσω της κτηματικής υπηρεσίας στην περιφέρεια.
Είναι επίσης, η δράση της δημοτικής Αρχής που εξασφάλισε ελεύθερη συμμετοχή στην πολιτιστική ζωή, ψυχαγωγία, στον αθλητισμό, που παραχώρησε δωρεάν αθλητικό κέντρο στον ΑΣ “ΗΦΑΙΣΤΟΣ” που δημιούργησε πλατφόρμα sence city όπου καταγράφονται ηλεκτρονικά τα διάφορα προβλήματα που έχουν οι κάτοικοι της πόλης ΑμεΑ ώστε να εξυπηρετούνται κατά προτεραιότητα.
Σε αυτή τη δράση συνολικά, ο Κοινωνικός Οργανισμός αποτέλεσε το πρώτο δείγμα της δυνατότητας αποτελεσματικής παρέμβασης στην πρόληψη, αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων και την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού με κύριο άξονα αναφοράς το τοπικό επίπεδο με τη λειτουργία του Προγράμματος “βοήθεια στο σπίτι”.
Αλλεπάλληλες, ήταν οι παρεμβάσεις της Δημοτικής Αρχής και του Δημάρχου προς τη ΔΕΗ, για τις διακοπές ρεύματος σε συνδημότες μας, οι οποίοι αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, απ’ το σύνολο των έως και σήμερα εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων».
Ποια η στάση των άλλων δυνάμεων σε ποιους άξονες κινούνται; Τι ζητήματα θίγουν και αν αυτά ανταποκρίνονται στις ανάγκες.
«Στη μακρόχρονη παραμονή τους στο Δήμο και στην Περιφέρεια καμία άλλη δύναμη δεν έκανε κάποια ουσιαστική πράξη για τα ΑμεΑ.. Καμία παρέμβαση στο δομημένο περιβάλλον. Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν δωμάτια για άτομα με αναπηρία και στα δύο μεγάλα νοσοκομεία της πόλης. Παρά τα κονδύλια που έχουν δοθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι χρήματα του ελληνικού λαού, για την προσβασιμότητα των σχολίων, κανένα από αυτά δεν ήταν προσβάσιμο μέχρι που ανέλαβε η σημερινή δημοτική αρχή.
Οι Σύλλογοι των αναπήρων κάθε καλοκαίρι διαμαρτύρονταν για την έλλειψη δομών για προσβασιμότητα στη θάλασσα παρόλο που τα seatrac προέρχονται από το Πανεπιστήμιο Πατρών και είναι παγκόσμια πατέντα. Μικροπολιτικές και προσωπικό όφελος έκριναν την πολιτική για τα ΑμεΑ.
Καμία παιδική χαρά με όργανα για άτομα με αναπηρία δεν υπήρχε. Το ΚΕΦΙΑΠ μετακινήθηκε από τον δικό του χώρο σε έναν μικρό ακατάλληλο χώρο στο ισόγειο της κλινικής αποκατάστασης.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι όταν ξεκίνησαν τα α voucher τόσο για τους παιδικούς σταθμούς όσο και για τα ΚΔΑΠ-ΜΕΑ, δόθηκαν ανεξέλεγκτα στην ιδιωτική πρωτοβουλία ενώ τραγικά υπήρξαν τα αποτελέσματα από την κατάργηση του ΠΙΚΠΑ.
Και για όλους αυτούς του λόγους και τα ΑμεΑ, οι οικογένειες τους, έχουν συμφέρον άμεσο από την επανεκλογή της σημερινής Δημοτικής Αρχής με Δήμαρχο τον Κώστα Πελετίδη, αλλά και να φτάσει όλο το δυνατόν πιο ψηλά η Λαϊκή Συσπείρωση και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας με υποψήφιο Περιφερειάρχη το Σωτήρη Παρίση».
