της Αλεξάνδρας Δημοπούλου, συμβούλου του Δημάρχου Πατρέων στο θέμα των αδέσποτων, υποψήφιας δημοτικής συμβούλου με τη Λαίκή Συσπείρωση – Κ. Πελετίδης
Παγκόσμια ημέρα των ζώων με μια ηχηρή υπενθύμιση: Τα ζώα είναι εδώ με εμάς και όχι για εμάς
Τα ζώα διαθέτουν λογικότητα. Είναι ζωές, πρόσωπα, με σκέψεις και συναισθήματα.
Αισθάνονται πόνο (σωματικό και ψυχικό) , πείνα, δίψα, χαρά, λύπη όπως κι εμείς οι άνθρωποι. Τα ζώα βιώνουν τον φόβο του θανάτου, και μάχονται για τη ζωή και την ελευθερία τους όπως και οι άνθρωποι.
ΩΣΤΟΣΟ
Η αλήθεια είναι πως πάνω στα κορμιά και τις ζωές τους στηρίζουμε ολόκληρο τον πολιτισμό μας, τη δική μας ευημερία, τα δικά μας συμφέροντα. Και τους φερόμαστε με βαναυσότητα.
Δικαιολογούμε τα πάντα κάτω από την πεποίθηση πως είμαστε ανώτεροι και πως αφού έχουμε τη δύναμη να τους φερόμαστε σκληρά, έχουμε και το δικαίωμα να το κάνουμε.
Τα αιχμαλωτίζουμε, τα εμπορευόμαστε, τα χρησιμοποιούμε ως σκλάβους μέχρι να τα θανατώσουμε όταν δεν έχουν να δώσουν κάτι άλλο, κλέβουμε τα μωρά από τις μαννάδες τους και τα σφαγιάζουμε ως «γάλακτος», κλέβουμε και το γάλα των μαννάδων που προοριζόταν για τα παιδιά τους, κι όταν πια οι μαννάδες δεν μπορούν να σταθούν καν στα πόδια τους τις οδηγούμε σερνάμενες στη σφαγή. Καταδικάζουμε άγρια ζώα να ζουν δυστυχισμένα σε μικροσκοπικά κλουβιά μέχρι να θανατωθούν βασανιστικά για τη γούνα τους. Τα κάνουμε κούρσες σε ιπποδρόμους. Τα κάνουμε θεάματα της ντροπής σε παραδοσιακές δήθεν εκδηλώσεις, και θλιβερά θεάματα με εισιτήριο στους ζωολογικούς κήπους. Τα κλείνουμε στα εργαστήρια για να προσφέρουν στην επιστήμη με καταληκτικό σημείο το θάνατο μετά από βασανιστικές και επώδυνες διαδικασίες.
Τους προκαλούμε ότι/όσα θα έκαναν εμάς τους ίδιους να τρέμουμε σύγκορμοι στην ιδέα πως θα τα πάθουμε.
Τους φερόμαστε σαν να είναι πράγματα κι όχι ζωές.
Η Πρόοδος δε που έχει σημειωθεί τα τελευταία πολλά χρόνια στον περιορισμό της σκληρότητάς μας προς αυτά φαίνεται να είναι πολύ μικρότερη από την πρόοδο που σημειώνεται στην προσπάθεια απόκρυψης αυτής της βαναυσότητας από τη δημόσια θέα.
Βιομηχανίες βασανισμού και θανάτωσής ζώων (όπως Βιομηχανία τροφίμων, ένδυσης, παραγωγής πολυτελών ειδών, στρατόπεδα θανάτου – εκτροφεία – σφαγεία), αποκρύπτουν εντός των «τειχών» τους την τεράστια σωματική και ψυχική οδύνη που προκαλούν στους εκμεταλλευόμενους -μελοθάνατους και στηρίζουν σ’ αυτή την παραγωγική διαδικασία το κάθε δευτερόλεπτο κέρδους τους.
Όλα για την εξυπηρέτηση της ζήτησης, των πελατών, των εντολέων επί της ουσίας αυτού του ολοκαυτώματος. Η ηθική συνείδηση των ανθρώπων τείνει να είναι ευαίσθητη απέναντι σε μερικά μόνο είδη ζώων και κυρίως σε ότι είναι καταφανές. Άλλως οι άνθρωποι ως φυσικά πρόσωπα, σε μεγάλο βαθμό, προτιμούν να αποτρέπουν τους εαυτούς τους να βιώσουν συναισθήματα που θα έθεταν τους ίδιους σε «ταλαιπωρία» και προβληματισμό. Προτιμούν να προωθούν σε άλλους την ηθική ευθύνη αλλά και τη λύση.
Πολιτικά συστήματα που μάχονται την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την αντίληψη ότι οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ, αδιαφορούν εντούτοις για τη διάκριση μεταξύ των διαφορετικών ζωικών ειδών, η οποία αποφέρει την εκμετάλλευση του ενός είδους από το άλλο.
Πολιτικά συστήματα που μάχονται για τη φτώχεια των ανθρώπων δείχνουν να αγνοούν και να προσπερνούν το ότι η κτηνοτροφία ευθύνεται σοβαρά για τη φτώχεια στον πλανήτη.
Πολιτικά συστήματα που στοχεύουν στην ευημερία και ανάπτυξη της κοινωνίας, προσπερνούν τις επισημάνσεις σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες της κρεοφαγίας στην ανθρώπινη υγεία.
Το κέρδος και τα κεκτημένα τείνουν να επικαλύπτουν τα πάντα και κάνουν την αλήθεια αόρατη.
Οι λέξεις «ολοκαύτωμα», «δολοφονία», «βασανισμός», «κακούργημα», αποκτούν μια διαφορετική ετυμολογία με δισεκατομμύρια-άπειρες εξαιρέσεις.
Θα έλεγε κανείς πως η ελπίδα για αλλαγή χάνεται σχεδόν.
Μα αυτό δεν ισχύει.
Η ανάγκη για αλλαγή, για πρόοδο, για δικαιοσύνη δείχνει να έχει δυναμική και πάντα στην ιστορία ως έχει καταγραφεί οι σημαντικές αλλαγές χρειάζονται χρόνο και αγώνες.
Οι κοινωνίες βελτιώνονται, οι άνθρωποι ενημερώνονται, αμφισβητούν, υιοθετούν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Η Ηθική διαφοροποιείται σε κάθε εποχή μαζί με τα ιδανικά της.
Κι αλίμονο αν δεν ήταν έτσι.
ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ
ΓΟΥΝΑ
Ήδη η πλέον βάναυση βιομηχανία της γούνας, είναι πια παγκοσμίως κατακριτέα, και πολλές Ευρωπαϊκές αλλά και άλλες χώρες έχουν περάσει στην κατάργηση της γούνας ή έχουν θέσει στο τραπέζι νομοσχέδια για κλείσιμο των εκτροφείων.
Στη χώρα μας παρότι ο κλάδος πεθαίνει και ενώ υπάρχουν πολυδιάστατες αιτίες που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ευρύτερη οικονομική κρίση αλλά και με κοινωνικές τάσεις και επιταγές του σύγχρονου κόσμου, η Ελληνική πολιτεία συνεχίζει να επιδοτεί.
Την ίδια στιγμή καταφανώς οι Έλληνες πολίτες (συγκεκριμένα 8 στους 10 σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε από τη METRON ANALYSIS για λογαριασμό της ΜΚΟ VeGaia) λένε ΟΧΙ στην παραγωγή γούνας και ΟΧΙ στις επιδοτήσεις τέτοιων επιχειρήσεων.
Η βιομηχανία της γούνας συνδέεται άλλωστε και με το ευρύτερο έγκλημα. Επώνυμες μελέτες επιστημόνων και ερευνητικών οργανισμών τεκμηριώνουν τις επιβλαβείς επιπτώσεις της παραγωγής, επεξεργασίας και χρήσης γούνας στην υγεία των ανθρώπων αλλά και στο περιβάλλον , και στο νερό.
Επειγόντως η χώρα μας, υποχρεουται να κάνει το βήμα και να ορίσει ημερομηνία έναρξης σταδιακής κατάργησης, όπως επίσης και να μεριμνήσει για εναλλακτικές οικονομικές μονάδες που θα φέρουν δουλειά και ανάπτυξη στις περιοχές της Ελλάδας που υπάρχουν ακόμα εκτροφεία.
ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ΣΤΗΝ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ
Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών (ECI) με την End the Cage Age (Τέλος στα κλουβιά) ζητά τη θέσπιση νομοθεσίας για την απαγόρευση της χρήσης κλουβιών στην Ευρωπαική κτηνοτροφία. Κυρίως για όρνιθες, χοιρομητέρες , μοσχάρια, κουνέλια ορτύκια. Ζητά επί της ουσίας να τερματίσει το μαρτύριο της ζωής συναισθανόμενων πλασμάτων που γεννιούνται και ζουν στριμωγμένα μέσα στα κιγκλιδώματα και βγαίνουν μόνο για να μεταφερθούν στο σημείο θανάτωσής τους.
Πολλές ακόμα αλλαγές έχουν δρομολογηθεί, που έστω βήμα- βήμα προχωρούν.
Εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο και πιο συμπονετικό κόσμο για όλους χωρίς διακρίσεις.
Η βία και ο θάνατος χτίζουν μόνο σαθρό Πολιτισμό μέσα στον οποίο η ασφάλεια και η ηθική ακροβατούν κάθε λεπτό για κάθε ένα άτομο σε όποιο είδος κι αν ανήκει.
