Η Αλεξάνδρα Δημοπούλου (ITYE πανεπιστημίου Πατρών, σύμβουλος του Δημάρχου Πατρέων στο θέμα των αδέσποτων ζώων), έκανε μια ιδιαίτερη ανάρτηση στο fb, γράφοντας:
Η λήξη της Σχολικής χρονιάς ανέδειξε κάποιους ανθρώπους που δουλεύουν στα σχολειά μας σεμνά μα τόσο λαμπρά και στοχευμένα.
Αυτή η πρώτη δημοσίευση αφιερώνεται στο 62ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών που πρωτοστάτησε με την εκπαιδευτικό Ευαγγελία Τσαγκαράκη Ευαγγελία, δασκάλα της Δ’ Τάξης μαζί με τους μαθητές της, δείχνοντάς μας ξεκάθαρα το δρόμο προόδου μιας σύγχρονης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας βασισμένης σε Ηθικές Αρχές ουσιαστικού σεβασμού προς τους ανθρώπους, τα ζώα, το περιβάλλον.
Χειμαρρώδη συναισθήματα προκάλεσαν οι δράσεις τους στη γιορτή λήξης της σχολικής χρονιάς 2023-24.
Οι μαθητές με τη φρεσκάδα, τον αυθορμητισμό και την ενέργεια της νιότης, συνδυασμένη αρμονικά με τη σοφία και την ευαισθησία της Δασκάλας τους, παρουσίασαν μέσα από θεατρικά κείμενα (σκετς) τις θέσεις τους απέναντι στη βία, την καταπίεση, την παρανομία και την αδικία, και εξέφρασαν πως παρά το μικρό της ηλικίας τους δεν μένουν παρατηρητές αλλά δρουν με το δικό τους τρόπο.
Ακολούθησε μουσικό δρώμενο. Οι μικροί μαθητές έγιναν η φωνή των ζώων και τραγούδησαν ένα συγκλονιστικό ποίημα για τα αδέσποτα ζώα, με συνοδεία κιθάρας από τη δασκάλα τους, του οποίου τους στίχους παραθέτω ακολούθως :
“Δεν είμαστε αντικείμενα, είμαστε ψυχές”
[ Στίχοι- Μουσική : Δ΄ τάξη 62ου Δ.Σ. Πατρών, Β. Τσαγκαράκη]
Άνθρωποι, στη μοναξιά εμείς θα σας σταθούμε.
Τα μάτια μας το δείχνουνε πόσο σας αγαπούμε.
Συντροφιά σας κάνουμε και περνάμε ωραία,
παίζουμε και τρέχουμε όλοι μαζί παρέα.
refrain
Δεν είμαστε αντικείμενα, είμαστε ψυχές
θέλουμε φροντίδα, αγάπη κι αγκαλιές.
Άγγελοι χωρίς φτερά στη γη οδοιπορούμε
την Αγάπη δίνουμε, για την Αγάπη ζούμε (δις)
Μας παίρνετε μικρούλικα, σαν να ‘μαστε παιχνίδια
κι ύστερα μας αφήνετε στο δρόμο σαν σκουπίδια.
Κι εμείς σας περιμένουμε να ‘ρθείτε να μας βρείτε
την πόρτα του παράδεισου μαζί μας να διαβείτε.
refrain
Δεν είμαστε αντικείμενα, είμαστε ψυχές…
Σε σακούλες πλαστικές μωράκια μας πετάτε.
Είχατε κι εσείς μαμά κι όμως το ξεχνάτε!
Είναι κρίμα κι άδικο στους κάδους να βρεθούμε.
Οι καλοί οι άνθρωποι, τα ζώα τ’ αγαπούνε.
refrain
Δεν είμαστε αντικείμενα, είμαστε ψυχές…
Δεμένα μας αφήνετε στον ήλιο και στ’ αγιάζι.
Να παίζουμε ελεύθερα, αυτό σε μας ταιριάζει.
Χωρίς φαΐ, χωρίς νερό, με φόβο αχ, πόσα ζούμε
κι όμως για την αγάπη σας πολλά εμείς μπορούμε.
Στο τέλος της γιορτής, η συγκίνηση και ο δικός μας θαυμασμός κορυφώθηκε με την παρουσίαση του βιβλίου τους!
Ενός βιβλίου που έγραψαν η Δασκάλα με τους μαθητές της, και πρόκειται για ένα παραμύθι που βασίστηκε στην πραγματική ιστορία δύο ζώων που βρήκαν κοντά στο σχολείο τους πεταμένα σε κάδο και τα έσωσαν.
Δύο νεογέννητα γατάκια ο Μουρ και η Σκουφίτσα είναι οι πρωταγωνιστές που τώρα πια μετά την τόση φροντίδα, έχουν γίνει δύο υγιή και χαρούμενα ζώα τα οποία έχουν υιοθετηθεί.
Τίτλος του παραμυθιού : «Ο Μουρ και η Σκουφίτσα, τα γατάκια του κάδου».
Το βιβλίο εκδόθηκε και θα σταλεί και σε άλλα σχολεία της Ελλάδας να το έχουν στη βιβλιοθήκη τους.
Στην ερώτησή μου πώς κατάφεραν τόσα πολλά η εξαιρετική εκπαιδευτικός Βάλια Τσαγκαράκη μου απάντησε : «Η καρδιά του δασκάλου δεν μπορεί παρά να ακολουθεί την εποχή των μεγάλων αναζητήσεων, να συνοδεύει τις ανησυχίες των μαθητών, και να συλλογίζεται πόσο σπουδαίο επάγγελμα έχει διαλέξει…».
Άλλωστε όπως την ακούσαμε να λέει: « Νιώθω περήφανη που τα παιδιά τα κατάφεραν τόσο καλά και με διακρίσεις σε διάφορα μαθήματα, όπως στον ΠΥΘΑΓΟΡΑ της Ελληνικής Μαθηματικής εταιρίας που έλαβαν μέρος, αλλά αυτό δε φτάνει. Το σύγχρονο σχολείο οφείλει να διορθώνει τις δυσπραγίες της κοινωνίας, να καλλιεργεί στις ψυχές των μαθητών τις Αρχές του Ανθρωπισμού, να εμπνέει το σεβασμό σε κάθε μορφή ζωής. Κι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα.»
Εμείς όλοι από την πλευρά μας, θέλουμε να πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στην Εκπαιδευτικό Ευαγγελία Τσαγκαράκη, στα παιδιά, στο 62ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών, το Διευθυντή και όλους τους εκπαιδευτικούς του, που μας έκαναν περήφανους κι ανέβασαν τον πήχη σ’ αυτό που ονομάζουμε Πολιτισμό.
Επιβεβαιώνουν περίτρανα πως σε κάθε εποχή και κοινωνία τελικά, η ηθικότητα όπως διαμορφώνεται θέτει τα βασικότερα ερωτήματα για τη συνέχιση της ζωής και δημιουργεί καινούργια ιδανικά για έναν καλύτερο κόσμο. Κι αλίμονο αν δεν ήταν έτσι. Οι κοινωνίες βελτιώνονται, οι άνθρωποι ενημερώνονται, μορφώνονται, και προχωρούν στην πρόοδο σύμφωνα με τις αξίες τους.
Είναι άλλωστε και ο λόγος που και ο ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ έχει δώσει τον πρώτο ρόλο στην Παιδεία, αναφορικά με το κοινωνικό ζήτημα των αδέσποτων ζώων. Εδώ και χρόνια στην πόλη μας μέσω του Δήμου μας, στα σχολεία, σε χώρους του Δήμου, στις Δημοτικές κατασκηνώσεις, παρουσιάζονται τα εκπαιδευτικά προγράμματα ενημέρωσης και καλλιέργειας ενσυναίσθησης απέναντι σε κάθε μορφή ζωής. Πρόκειται για τα προγράμματα της Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία – ΠΦΠΟ. Χιλιάδες παιδιά πλέον έχουν παρακολουθήσει αυτά τα προγράμματα.
Το 62ο Δημοτικό Σχολείο μάλιστα ανήκει στο δίκτυο φιλοζωικών σχολείων της ΠΦΠΟ.
Είναι μεγάλη ικανοποίηση κι ελπίδα για όλους μας να διαπιστώνουμε τη σπουδαία δουλειά που γίνεται στα Ελληνικά Σχολεία, και να βρίσκουμε τόσο δυνατά χέρια βοήθειας σε μεγάλα κοινωνικά θέματα.
Ευχόμαστε σε όλους ένα και…πολλά πανέμορφα, θεραπευτικά καλοκαίρια !
[Η έκδοση του βιβλίου αυτού χρηματοδοτήθηκε από τον κ. Γεώργιο Μητακίδη, έναν σπουδαίο άνθρωπο, διακεκριμένο πανεπιστημιακό καθηγητή (επί χρόνια δίδασκε και στο Πανεπιστήμιο Πατρών στο τμήμα Μαθηματικών), νυν επίτιμο διδάκτωρ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, Πρόεδρο του Διεθνούς Φόρουμ για τον Ψηφιακό Διαφωτισμό, συνδημιουργό της Κοινοπραξίας του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web). Έχει λάβει τιμητικά μετάλλια αναγνώρισης κι έχει τιμηθεί με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Τηλεπικοινωνιών για την συνεισφορά του στην ανάπτυξη και τη διάδοση νέων τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας στην Ευρώπη. Έχει εκδώσει πολυάριθμα άρθρα και βιβλία στους τομείς της Μαθηματικής Λογικής και της Πληροφορικής, ενώ είναι συχνά προσκεκλημένος ομιλητής μεγάλων διεθνών συνεδρίων.
Το ενδιαφέρον του δε για την πρόοδο της κοινωνίας σε κάθε επίπεδο εκφράζεται μέσα από το υψηλό επιστημονικό έργο του, αλλά και μέσα από τις πολλαπλές ενέργειες στην καθημερινότητα της ζωής του.
Το όμορφο βιβλίο είναι αφιερωμένο σε όλα τα αδέσποτα ζώα και ειδικότερα στην ανάμνηση του Dobby, του χαρισματικού σκύλου που ξεκίνησε τη ζωή του ως αδέσποτο κουτάβι στο χώρο του Πανεπιστημίου Πατρών, βρέθηκε στο δρόμο του καθηγητή που προαναφέρθηκε, έγινε μέλος της οικογένειάς του και μεγάλωσε με την κόρη του Κλειώ, ενώ μπήκε στις καρδιές πολλών. Έζησε από το 2008 – 2020 και είχε τις αρετές εκείνες που απαιτούν πολύ αγώνα από τους ανθρώπους για να τις αποκτήσουν. Έδωσε πολύ αγάπη και δίδαξε πολλούς όσο ζούσε με την ήρεμη δύναμή του και την εγγενή σοφία του. Συμμετείχε σε διασώσεις άλλων ζώων μαζί με κάποια εθελόντρια , και τον διέκρινε η μεγαλοψυχία, η αλληλεγγύη και η μεγαλοπρέπεια. Έκανε όμορφη τη ζωή των ανθρώπων και ζώων που έζησαν δίπλα του. ]
