Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. «Το αμάρτημα της μητρός μου» είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, εισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Ο Βιζυηνός πρωτοπορεί, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ελληνική διηγηματογραφία που ανοίγει ο κόσμος της ψυχής. Ο κόσμος της συνείδησης και του εσωτερικού προβληματισμού.
Είναι αυτοβιογραφικό, όπως και τα περισσότερα απ’ τα διηγήματά του. Μέσα απ’ την ροή της αφήγησης, ξεδιπλώνεται όλη η ατμόσφαιρα στην οποία μεγάλωσε ο μικρός Γιωργής, πριν ξενιτευτεί. Η αφηγηματική αρτιότητα, η ευαισθησία, η λεπτή ειρωνεία, ο γλωσσικός πλούτος, η εμβάθυνση στον ψυχισμό των προσώπων, οι συγκλονιστικές εικόνες, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία τα οποία μπορεί κανείς να διακρίνει στο διήγημα αυτό. Στοιχεία που αντικατοπτρίζουν την βαθιά καλλιέργεια του συγγραφέα, τις σπουδές του στην Γερμανία (φιλοσοφία και ψυχολογία) και την αγάπη του για τον τόπο που γεννήθηκε. Την Βιζύη της ανατολικής Θράκης.
Το μικρό αυτό αριστούργημα, που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1883, μεταφρασμένο στα γαλλικά στη Nouvelle Revue (Νέα Επιθεώρηση), συνδυάζει την ρέουσα και συναρπαστική αφήγηση με τους ζωντανούς διαλόγους, το μυστήριο με την αγωνία, αλλά και το αίνιγμα που πλανάται ήδη από το άκουσμα και μόνο, του τίτλου του έργου. Ποιό ήταν το αμάρτημα;
Υπόθεση του έργου
Η ιστορία ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του αφηγητή – Γιωργή, που σημαδεύονται από την αρρώστια της αδελφής του Αννιώς και τον απελπισμένο αλλά μάταιο αγώνα της μητέρας του να σώσει από το θάνατο, το ασθενικό της κορίτσι. Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δύο αλλεπάλληλες υιοθεσίες νέων κοριτσιών, που γίνονται όμως αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν την μητρική φροντίδα. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται πλέον άνδρες, εξακολουθούν να μην μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους. Όταν μετά από χρόνια, επιστρέφει από τις σπουδές του στη Γερμανία, ο Γιωργής, έρχεται σε αντίθεση με την μητέρα του ως προς την διατήρηση της δεύτερης ψυχοκόρης της, γεγονός που την οδηγεί στην απόφαση, να του αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας:Γεώργιος Βιζυηνός
Σκηνοθεσία – Ερμηνεία:Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
Μουσική:Θοδωρής Οικονόμου
Σκηνικά- Κοστούμια:Πάρις Μέξης
Σχεδιασμός Κίνησης:Βρισηίδα Σολωμού
Σχεδιασμός Φωτισμών:Χριστίνα Θανάσουλα
ΒοηθόςΦωτισμών:Ιφιγένεια Γιαννιού
Βοηθός Σκηνοθέτη:Φάνης Σακελλαρίου
Φωτογραφίες:Μαριλένα Αναστασιάδου
Video:Θάνος Μαργαρίτης
Γραφιστική Επιμέλεια:xMxgraphics
Επικοινωνία -Γραφείο Τύπου:Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή:Phronesis – ΑΜΚΕ
θέατρο «όροφως»
Όθωνος Αμαλίας 112, Πάτρα
Τετάρτη 15 & Πέμπτη 16 Μαΐου, στις 21:00
Προπώληση: more.com
Γενική είσοδος:15€ Μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ): 12€
Πληροφορίες: 2611 810 983&6939 835 990
Διάρκεια παράστασης:85 λεπτά
Έγραψαν για την παράσταση…
«…Ο ερμηνευτής και σκηνοθέτης, μας προσφέρει απλόχερα όλο τον πλούτο του κειμένου, που είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα. Με προσωπείο τραγικό, σε ένα σκοτεινό, μυστηριακό και υποβλητικά απλό σκηνικό, ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος το χρησιμοποιεί συγκινητικά και υποδειγματικά. …Να το δεις…! Είναι όμορφο, αγνό, τίμιο θέατρο με έναν Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο απόλυτα προσηλωμένο στο ρόλο του. Ξεδιπλώνει νοήματα και ακουμπά τις ψυχές μας, χωρίς να μας ταλαιπωρεί, όπως πολλές νεωτερικές ανοησίες…»
Άρης Γαβριελάτος(deBop)
«…Πιστός στο αρχικό κείμενο ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος καταφέρνει να το υπηρετήσει επάξια, τόσο σκηνοθετικά όσο και με την εξαιρετική ερμηνεία του, και αφηγούμενος την ιστορία σε πρώτο πρόσωπο,χτίζει, με την συμβολή και των φωτισμών και της μουσικής επένδυσης, μια υποβλητική ατμόσφαιρα, δημιουργώντας εικόνες στις οποίες γίνεται αβίαστα μέρος και ο θεατής.Πρόκειται συνολικά για μια συγκινητική και ουσιαστική θεατρική προσέγγιση του κειμένου που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς…»
Βίκυ Λουκάτου(Θέατρο)
«…Ενσαρκώνει τον Γιώργη, με καθαρή αφήγηση-τέλεια φωνητική διάταξη, ανάμεσα σε παράπονο και συμπόνια, τονικά υπέροχα με σκαμπανεβάσματα φωνής όταν χρειαζόταν.
Σκηνοθέτησε τον εαυτό του με απλό τρόπο, όμως με πολύ σεβασμό στο κείμενο χωρίς μοντερνισμούς, με υποδειγματικό αποτέλεσμα!! Η υποβλητική ατμόσφαιρα, το σκηνικό λιτό και απέριττο, φωτισμοί και μουσική συμβάλλουν στη μαγεία.Η απόλυτη σιγή των θεατών σε μία φορτισμένη από συγκίνηση ατμόσφαιρα, απολαύσαμε μία πολύ καλή παράστασηπου αξίζει να την δείτε!!!…»
Χρυσούλα Ζαφειράκη (OpenMind)
«…Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος σκηνοθετεί με εξαιρετική επιμέλεια τον εαυτό του, καθώς υποδύεται τον Γιωργή, τον ίδιο το Βιζυηνό. Όλα όσα τον έχουν πληγώσει όπως η επιδείνωση της ασθένειας της Αννιώς, η αυξανόμενη αφοσίωση της μητέρας σ’ αυτήν και η κλιμακούμενη αδιαφορία της μητέρας προς τα αγόρια αποτυπώνονται στο πρόσωπό του, στη μελαγχολία του, στις κινήσεις του, στη φωνή του.Μια παράσταση που αξίζει την προσοχή των θεατών, πάνω σε ένα μνημειώδες κείμενο, με την ουσιαστική, ευρηματική και βαθιά διεισδυτική ερμηνεία του Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου…»
Μαρία Μαρή(In2life)
«…Αυτό που βλέπετε στη σκηνή θυμίζει πίνακα ζωγραφικής. Και ίσως να είμαι και μαζεμένος με αυτό που έγραψα.Είναι πολύ δύσκολο να σε καθηλώσει ένας μονόλογος που ξεπερνά τα εβδομήντα – εβδομήντα πέντε λεπτά. Εδώ όμως μιλάμε για σχεδόν μιάμιση ώρα και δεν ανοιγόκλεισε βλέφαρο!Από τους καλύτερους μονολόγους των τελευταίων δέκα ετών! Μία παράσταση που μοσχοβολά αγιόκλημα, που μας ταξιδεύει σε μία εποχή, θεωρητικά πίσω από τη δική μας, πρακτικά πολύ μπροστά από τη δική μας. Σε μία εποχή που το ήθος δεν είναι απλά μία λέξη, ούτε ένα τσιτάτο αμφιλεγόμενου χαρακτήρα. Σε μία εποχή που το χώμα οδηγεί στο χώμα χωρίς παρεμβολές. Πλησιάστε ελεύθερα, προσεγγίστε ελεύθερα, αφεθείτε στη μαγεία ενός αθάνατου κειμένου και ενός ηθοποιού που αναμιγνύει το τότε με το τώρα μέσα από το αύριο. Ένας Γολγοθάς χωρίς τέρμα στην ανηφοριά του…»
Κώστας Κούλης(keysmah)
«…Ερμηνευτικός άθλος για τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο… άψογη εκφορά λόγου, συναισθηματική ευρυθμία, πνευματική ανάταση, αισθητική ηδονή… Αξίζει να το δείτε, μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια σας. Μάθημα γλώσσας, μάθημα ήθους, μάθημα ζωής…»
Δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας(Todaypress)
«…Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος προσέγγισε σκηνοθετικά και ερμηνευτικά το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ με την απαιτούμενη παιδεία και τον ανάλογο σεβασμό που απαιτεί ένα τέτοιο κείμενο ύψιστης λογοτεχνικής αξίας, πετυχαίνοντας στη χρονική διάρκεια μιάμισης ώρας να αναδείξει όλες τις νοηματικές, αφηγηματικές και καλλιτεχνικές αρετές του έργου. Μια παράσταση μάθημα σύζευξης λογοτεχνικού και θεατρικού λόγου…»
Κώστας Ακρίβος (συγγραφέας)
«…Η τέχνη θέλει τόλμη, πίστη κι αγάπη. Όλα αυτά διαπίστωσα με χαρά,παρακολουθώντας την εξαιρετική παράσταση “Tο αμάρτημα της μητρός μου” στο θέατρο “Εν Αθήναις”. Ο Κώστας Γιαννακόπουλος, υπερέβη εαυτόν, τόσο σκηνοθετικά όσο και σε ερμηνεία. O ηθοποιός μπόρεσε να κερδίσει και να κρατήσει το κοινό για ενενήντα λεπτά, σε απόλυτη προσήλωση. Το έργο προσφέρει συγκίνηση από την αφηγηματική αρτιότητα και θαυμασμό για την απλότητα της σκηνοθεσίας, το φωτισμό και κυρίως με την υπέροχη ερμηνεία, σ’ αυτό το μεγάλης δυσκολίας έργο, σε γλώσσα και απόδοση. Μην το χάσετε!…»
Πόπη Αρωνιάδα(SLpress)
«…Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος συνθέτει αριστοτεχνικά μέσα από το μονόλογο του Γιωργή μια τραγωδία υψηλής αισθητικής, ξεδιπλώνεται αργά και σταθερά επί σκηνής, εισχωρώντας όλο και πιο βαθιά στους ψυχικούς παραλογισμούς της μητέρας που εξηγούνται ωστόσο και γίνεται καθηλωτικός κάθε λεπτό που περνάει με την έξοχη ερμηνεία του, ανατριχιαστικός όταν πονά απ’ την απορριπτική αγάπη της μητέρας του και συγκλονιστικός όταν αποκαλύπτεται πλέον το αμάρτημα.Ένας μονόλογος ακέραιος, ακραιφνής, με πλούσιο σημειολογικό υπόβαθρο, που αναδεικνύει ολόκληρο το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας, μα πάνω από όλα μια παράσταση μοναδική, που μαγνητίζει τον θεατή, που τον παρασύρει και τον εγκλωβίζει στην οδύνη που κουβαλά, που τον οδηγεί στην ολοκληρωτική κάθαρση της ψυχής που ίπταται, που καθαγιάζεται από το φως των κεριών κι απ’ τον εξαγνισμό του ύδατος, μια παράσταση εγκώμιο στον Γεώργιο Βιζυηνό κι ένα μεγαλείο ερμηνείας από τον Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο…»
Μαριλιάνα Ρηγοπούλου(mcnews)
«…Η ατμόσφαιρα δόθηκε εξαιρετικά με σκηνικά ευρήματα σοφά δουλεμένα ώστε να βιώσουμε σημαντικές στιγμές της διήγησης. Η φοβερή παραμονή στην εκκλησία, το αγιασμένο νερό, ο ενταφιασμός… Ήταν σαν μικρά τελετουργικά εκτελεσμένα με προσήλωση, με τη συνοδεία πάντα της υποβλητικής μουσικής του Θοδωρή Οικονόμου…»
Στεφανία Τσουπάκη(quinta-theater)
«…Όλη η μυσταγωγική ατμόσφαιρα του σκηνοθέτη και ηθοποιού απορροφά τον θεατή σε όσα περιγράφει το διήγημα. Οι ενοχές, το παρελθόν και τα τραύματα των χαρακτήρων αποτυπώνονται όλα και θεατής φτάνει κοντά τους. Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος έρχεται να αποδώσει μια σκηνή αποκάλυψης η οποία έχει εξαιρετικό ρυθμό και ατμόσφαιρα, οπτικοποιώντας τόσο την ανατριχιαστική περιγραφή αλλά αποτυπώνοντας και το απότομο αλλά πολύ συναισθηματικό κλείσιμο του διηγήματος…»
Δημήτρης Μπαμπούλης (TVXS)
«…Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος συγκλόνισε το κοινό με την ολότελα αισθαντική του ερμηνεία, ως Γιωργής, αποδίδοντας με υποκριτική ωριμότητα και αξιοθαύμαστο ζήλο τις «πληγές», που του προξένησε η ταραχώδης παιδική του ηλικία. «Φώτισε» τις βαθύτερες πτυχές του βαρυσήμαντου αυτού κειμένου, που ακροβατεί τεχνηέντως, μεταξύ αρχαΐζουσας και δημοτικής γλώσσας…»
Απόστολος Ιωαννίδης(WELOVETHEATRE)
