H Αλεξάνδρα Δημοπούλου (ΙΤΥΕ πανεπιστημίου Πατρών, σύμβουλος του Δημάρχου Πατρέων στο θέμα των αδέσποτων ζώων), απήλαυσε μια ιδιαίτερη θεατρική παράσταση στο θέατρο Act κι έγραψε στο fb:
ΧΑΜΕΝΗ ΜΕΛΩΔΙΑ του ΙΩΑΝΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Μία παράσταση τόσο σπουδαία που μου φέρνει κατευθείαν στη σκέψη και στα χείλη τη λέξη «Αναγέννηση».
Εξαιρετική σκηνοθεσία.
Είχα τη χαρά να είμαι ανάμεσα στους θεατές στην πρεμιέρα.
Γνωρίζοντας πως πρωταγωνιστής θα ήταν ο κ. Sakis Kliris , ένας άνθρωπος που εκτιμώ απίστευτα για τις ξεχωριστές ικανότητες, για τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες, για το ήθος του, και για το αυτόφωτο ταλέντο του ως ηθοποιό, σίγουρα αδημονούσα να δω αυτή την παράσταση.
Πηγαίνοντας αισθάνθηκα μια μικρή ενοχή που διάλεξα να διασκεδάσω τον εαυτό μου και ν’ αφήσω πίσω κάποιες από τις υποχρεώσεις μου στα δύσκολα φιλοζωικά θέματα.
Μα η πραγματικότητα ξεπέρασε αυτή τη φορά και τις προσδοκίες μου. Παρακολούθησα μια θεατρική παράσταση που έτσι αβίαστα μπορεί να αναγεννά μέσα σου την πολυδιάστατη ομορφιά της Ζωής.
Η ερμηνεία του κ. Sakis Kliris δεν ήταν απλά συγκλονιστική!!
Είναι τιμή για την πόλη μας να έχουμε τέτοιους χαρισματικούς, ξεχωριστούς ανθρώπους που μόνο πιο ψηλά μας πάνε.
Με έναν τόσο φυσικό τρόπο που μόνο πολύ ξεχωριστοί ηθοποιοί στον κόσμο πιστεύω μπορούν να το κάνουν, σε βάζει σε μια καταιγιστική – ουσιαστική, διαδικασία επανεκκίνησης. Σου προσφέρει μία εκρηκτική αναγέννηση.
Οι απώλειες, η συγκίνηση, η θλίψη για τις μελωδίες που φαντάζουν χαμένες, φάλτσες ή μακρινές, δεν πρέπει να είναι η κατάρρευση και το τέλος, γιατί πάντα στη ζωή υπάρχουν χίλια χρώματα και χίλιες μελωδίες, που περιμένουν απλά να τις αδράξεις. Άνθρωποι, υπάρξεις και γενιές διαφορετικές, που μπορούν με απίστευτη ταχύτητα να συμπληρώσουν τέλεια ένα μπερδεμένο παζλ και να δώσουν χαρά και όρεξη για αναδημιουργία.
Εκπληκτική και υπέροχη και τόσο άμεση ήταν επίσης η ηθοποιός Έλενα Παλούμπη. Ερμήνευσε τόσο μα τόσο αληθινά πώς τα πιο απλά μα ουσιαστικά φαίνονται γιγάντια και πληγώνουν καθοριστικά μια νεανική ψυχή και συγχρόνως πώς τα πιο δύσκολα γίνονται εύκολα όταν η νεανική τόλμη και ο αυθορμητισμός συναντά τη σοφία και την ευγένεια ψυχής μιας άλλης γενιάς.
Αυτό δε που απολαύσαμε με την μουσικό Μυρσίνη Συριοπούλου που έπαιζε βιολί αλλάζοντας εκφράσεις στο πρόσωπό της δεν το έχω ξαναδεί και μάλλον πολλοί άλλοι. Ακούστηκαν σιγανά επιφωνήματα από τους θεατές τις στιγμές που παρατηρούσαν τις εκφράσεις της.
Φεύγοντας με αγαπημένους φίλους από το θέατρο, ανταλλάξαμε σκέψεις και συναισθήματα έντονου ενθουσιασμού για την παράσταση κι αρχίσαμε τα σχέδια για το υπόλοιπο της βραδιάς και της ζωής.
Η Γεροκωστοπούλου μου φάνηκε πιο ωραία από ποτέ κι είπα «Αυτό είναι τέχνη!».
Θερμότατα συγχαρητήρια στον κ. Σάκη Κλήρη και σε όλους!
