Μια ιδιαίτερη τρυφερή ανάρτηση στο fb έκανε η Αλεξάνδρα Δημοπούλου (ΙΤΥΕ πανεπιστημίου Πατρών, σύμβουλος του Δημάρχου Πατρέων στο θέμα των αδέσποτων):
ΜΟΥΡΧΟΥΤΗΣ
Γνωριστήκαμε με το χιονιά του 2017, γειτονάκι, ήρθε να βρει ζεστασιά δειλά- δειλά, και στη ράχη του ήταν λευκός από το χιόνι κι έτρεμε. Ο κηδεμόνας ένας ηλικιωμένος γείτονας, όχι κακός αλλά μιας παλαιωμένης νοοτροπίας. Τις επόμενες μέρες ο Μουρχούτης αρρώστησε πολύ. Ήρθε πάλι στο σπίτι. Τον είδα χάλια, σερνόταν, και τον πήγα στο γιατρό. Είχε πάθει κάποια λοίμωξη με υψηλό πυρετό. Πήρε αγωγή και έγινε καλά.
Σε μια άλλη φάση ήρθε δαγκωμένος από άλλα σκυλιά. Έσταζε αίμα, τον έτρεξα αμέσως στο γιατρό.
Άρχισε να έρχεται όλο και πιο συχνά. Ο γείτονας θύμωνε λίγο, και μου φώναζε πότε πότε: «κα Αλεξάνδρα, στείλτε τον και πάνω λίγο να φυλάξει το σπίτι γιατι θα με κλέψουν!» και μου φαινόταν πολύ κωμικό.
Έγινε ο κολλητός του Dobby, τον ακολουθούσε παντού, έπαιζε στον κήπο κι έκανε παρέα με όλα τα ζώα, τα δικά μου κι άλλα γειτονάκια που περνούσαν από τους φράχτες. Παιδική χαρά. Μια μέρα ο γείτονας μου είπε «πάει, έγινε εντελώς άχρηστος, κοιμάται και με τις γάτες, είναι δειλός δεν κάνει για φύλακας, θα κολλήσει και ψύλλους». Του έδωσα αντιπαρασιτικά να δώσει στις γάτες του κι ένα τηλ. από εταιρία security.
Ο Μουρχούτης βέβαια πήγαινε και μια βόλτα στο γείτονα αλλά πλέον η παρέα του όλη και το ενδιαφέρον του ήταν αλλού. Όταν πέθανε ο Dobby έπεσε σε μεγάλη μελαγχολία. Έχει πάρει πολλά από το χαρακτήρα του. Τον λατρεύω.
Είναι πάντα επιφυλακτικός κι ευαίσθητος, κρύβεται όταν υπάρχουν επισκέπτες, και φοβάται πολύ τις αστραπές. Μα έχει μια μπάσα φωνή όταν γαυγίζει, τον βλέπουν και μαύρο κι όλοι νομίζουν ότι είναι ο σκύλαρος ο επιθετικός. Οι γάτες γνωρίζουν την αλήθεια και κάνουν αγώνα ποια θα πρωτολουφάξει πάνω του. Τα σκυλιά της γειτονιάς τον θέλουν αρχηγό με το ζόρι και δείχνει να του αρέσει.
Όταν δεν είμαστε στα κέφια μας, όπως αυτές τις μέρες, ελπίζουμε σε άλλες καλύτερες.
