«Ο λεγόμενος «γάμος των ομοφυλοφίλων» είναι ανατροπή του Χριστιανικού Γάμου και του θεσμού της πατροπαράδοτης ελληνικής οικογένειας, αλλάζοντας το πρότυπό της», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην Εγκύκλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος για το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με τα ομόφυλα ζευγάρια.
Αναλυτικά η Εγκύκλιος:
“Όπως έχετε ενημερωθή, μόλις πριν από λίγες ημέρες, δηλαδή την 23η Ιανουαρίου 2024, συνήλθε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, που είναι η Ανωτάτη Αρχή της Εκκλησίας μας, για να μελετήση το θέμα που ανέκυψε στις ημέρες μας, δηλαδή την θέσπιση του «πολιτικού γάμου» των ομοφυλοφίλων, με όλες τις συνέπειες που επιφέρει αυτό στο οικογενειακό δίκαιο.
Η Ιεραρχία συζήτησε επαρκώς το θέμα αυτό με υπευθυνότητα και νηφαλιότητα, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την ενότητά της, και στην συνέχεια ομόφωνα αποφάσισε τα δέοντα που έχουν ανακοινωθή.
Μια από τις αποφάσεις που έλαβε είναι να ενημερώση το πλήρωμά της, το οποίο θέλει να ακούση τις αποφάσεις της και τις θέσεις της. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η Ιεραρχία απευθύνεται προς όλους εσάς, για να διατυπώση την αλήθεια για το σοβαρό αυτό θέμα.
1. Το έργο της Εκκλησίας, διά μέσου των αιώνων, είναι διπλό, δηλαδή θεολογικό, με το να ομολογή την πίστη της, όπως την αποκάλυψε ο Χριστός και την έζησαν οι Άγιοί της, και ποιμαντικό, με το να ποιμαίνη τους ανθρώπους στην κατά Χριστόν ζωή.
Αυτό το έργο της φαίνεται στην Αγία Γραφή και στις αποφάσεις των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, οι οποίες θέσπισαν όρους για την ορθόδοξη πίστη και ιερούς κανόνες, που καθορίζουν τα όρια μέσα στα οποία πρέπει να κινούνται όλα τα μέλη της, Κληρικοί, Μοναχοί και Λαικοί.
Έτσι, η Εκκλησία ποιμαίνει, δηλαδή θεραπεύει τις πνευματικές ασθένειες των ανθρώπων, ώστε οι Χριστιανοί να ζούν σε κοινωνία με τον Χριστό και τους αδελφούς τους, να απαλλαγούν από την φιλαυτία και να αναπτυχθή η φιλοθεία και η φιλανθρωπία, δηλαδή η ιδιοτελής, φίλαυτη αγάπη να γίνη ανιδιοτελής αγάπη.
2. Ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους, δικαίους και αδίκους, αγαθούς και κακούς, αγίους και αμαρτωλούς, αυτό κάνει και η Εκκλησία. Άλλωστε, η Εκκλησία είναι πνευματικό Νοσοκομείο που θεραπεύει τους ανθρώπους, χωρίς να αποκλείη κανέναν, όπως δείχνει η παραβολή του Καλού Σαμαρείτου, την οποία είπε ο Χριστός (Λουκ. ι΄, 3037). Το ίδιο κάνουν και τα νοσοκομεία και οι ιατροί για τις σωματικές ασθένειες. Όταν οι ιατροί κάνουν χειρουργικές επεμβάσεις στους ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι δεν έχουν αγάπη.
Αλλά οι άνθρωποι ανταποκρίνονται διαφορετικά σε αυτήν την αγάπη της Εκκλησίας? άλλοι την επιθυμούν και άλλοι όχι. Ο ήλιος αποστέλλει τις ακτίνες του σε όλη την κτίση, άλλοι όμως φωτίζονται και άλλοι καίγονται, και αυτό εξαρτάται από την φύση αυτών που δέχονται τις ηλιακές ακτίνες.
Έτσι, η Εκκλησία αγαπά όλα τα βαπτισθέντα παιδιά της και όλους τους ανθρώπους που είναι δημιουργήματα του Θεού, μικρούς και μεγάλους, αγάμους και εγγάμους, Κληρικούς, Μοναχούς και Λαικούς, επιστήμονες και μη, άρχοντες και αρχομένους, ετεροφύλους και ομοφυλοφίλους, και ασκεί την φιλάνθρωπη αγάπη της, αρκεί, βέβαια, να το θέλουν και οι ίδιοι και να ζούν πραγματικά στην Εκκλησία.
3. Η Θεολογία της Εκκλησίας για τον Γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και την διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου.
Στο βιβλίο της Γενέσεως γράφεται: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. Και ευλόγησεν αυτούς λέγων? αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτήν και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης» (Γεν., 1, 2728).
Αυτό σημαίνει ότι «η δυαδικότητα των δύο φύσεων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά παρέχονται από τον Θεό»? «η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στην σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας»? «ο χριστιανικός Γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά ιερό Μυστήριο, διά του οποίου ο άνδρας και η γυναίκα λαμβάνουν την Χάρη του Θεού για να προχωρήσουν προς την θέωσή τους»? «ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής».
Όλη η θεολογία του Γάμου φαίνεται καθαρά στην ακολουθία του Μυστηρίου του Γάμου, στα τελούμενα και τις ευχές. Σ’ αυτό το Μυστήριο η ένωση ανδρός και γυναικός ιερολογείται εν Χριστώ Ιησού, με τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Τα αποτελέσματα του εν Χριστώ Γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογενείας, η γέννηση παιδιών, ως καρπού της αγάπης των δύο συζύγων, άνδρα και γυναίκας, και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή. Η μη ύπαρξη παιδιών χωρίς την ευθύνη των συζύγων, δεν διασπά την εν Χριστώ συζυγία.
Η χριστιανική παραδοσιακή οικογένεια αποτελείται από πατέρα, μητέρα και παιδιά, και σε αυτήν την οικογένεια τα παιδιά αναπτύσσονται, γνωρίζοντας την μητρότητα και την πατρότητα που θα είναι απαραίτητα στοιχεία στην μετέπειτα εξέλιξή τους.
Εξ άλλου, όπως φαίνεται στο «Ευχολόγιο» της Εκκλησίας, υπάρχει σαφέστατη σύνδεση μεταξύ των Μυστηρίων του Βαπτίσματος, του Χρίσματος, του Γάμου, της Εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Κάθε διάσπαση αυτής της σύνδεσης δημιουργεί εκκλησιολογικά προβλήματα.
Επομένως, βαπτιζόμαστε και χριόμαστε για να κοινωνήσουμε του Σώματος και του Αίματος
Γίνεται ο Γάμος ώστε οι σύζυγοι καί η οικογένεια νά συμμετέχουν στό Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και να κοινωνούν του Σώματος καί του Αίματος του Χριστού. Κάθε διάσπαση της σχέσεως αυτής των Μυστηρίων συνιστά τήν έκκοσμίκευση.
Η Εκκλησία βασίζεται σέ αυτήν την Παράδοση, πού δόθηκε άπό τόν Θεό στούς Αγίους, καί δέν μπορεί νά αποδεχθεί κάθε άλλη μορφή Γάμου, πολλώ δέ μάλλον τόν λεγόμενο «ομοφυλοφιλικό γάμο».
4. Σέ ένα ευνομούμενο Κράτος η Πολιτεία μέ τά συντεταγμένα όργανά της έχει τήν αρμοδιότητα νά καταρτίζη νομοσχέδια καί νά ψηφίζη νόμους, ώστε στήν κοινωνία νά υπάρχη ενότητα, ειρήνη καί αγάπη.
Η Εκκλησία, όμως, είναι θεσμός αρχαιότατος, έχει διαχρονικές παραδόσεις αιώνων, συμμετέχει σέ όλες τίς κατά καιρούς δοκιμασίες του λαού, συνετέλεσε αποφασιστικά στήν ελευθερία του, όπως φαίνεται από την ιστορία, τήν παλαιότερη καί τήν πρόσφατη, καί πρέπει όλοι νά στέκονται μέ σεβασμό, τον οποίο κατά καιρούς διακηρύσσουν. Άλλωστε καί όλοι οι άρχοντες, εκτός από μερικές εξαιρέσεις, είναι δυνάμει καί ενεργεία μέλη της. Η Εκλησία ούτε συμπολιτεύεται ούτε αντιπολιτεύεται, ?λλά πολιτεύεται κατά Θεόν καί ποιμαίνει ?λους. Γι’ α?τό καί ?χει ?διαίτερο λόγο πού πρέπει νά γίνεται σεβαστός.
Στό θέμα το? λεγομένου «πολιτικο? γάμου τ?ν ?μοφυλοφίλων», ? ?ερά Σύνοδος ?χι μόνον δέν μπορε? νά σιωπήση, ?λλά πρέπει νά ?μιλήση, ?πό ?γάπη καί φιλανθρωπία σέ ?λους. Γι’ α?τό ? ?εραρχία τ?ς ?κκλησίας τ?ς ?λλάδος στήν πρόσφατη ?πόφασή της μέ ?μόφωνο καί ?νωτικό τρόπο, γιά λόγους τούς ?ποίους α?τιολόγησε, δήλωσε ?τι «ε?ναι κάθετα ?ντίθετη πρός τό προωθούμενο νομοσχέδιο».
Καί α?τή ? σαφής ?πόφασή της στηρίζεται στό ?τι «ο? ?μπνευστές το? νομοσχεδίου καί ο? συνευδοκο?ντες σέ α?τό προωθο?ν τήν κατάργηση τ?ς πατρότητας καί τ?ς μητρότητας καί τήν μετατροπή τους σέ ο?δέτερη γονεϊκότητα, τήν ?ξαφάνιση τ?ν ρόλων τ?ν δύο φύλων μέσα στήν ο?κογένεια καί θέτουν πάνω ?πό τά συμφέροντα τ?ν μελλοντικ?ν παιδι?ν τίς σεξουαλικές ?πιλογές τ?ν ?μοφυλοφίλων ?νηλίκων».
?πί πλέον, ? θέσπιση τ?ς «υ?οθεσίας παιδι?ν» «καταδικάζει τά μελλοντικά παιδιά νά μεγαλώνουν χωρίς πατέρα ? μητέρα σέ ?να περιβάλλον σύγχυσης τ?ν γονεϊκ?ν ρόλων», ?φήνοντας δέ ?νοικτό παράθυρο γιά τήν λεγόμενη «παρένθετη κύηση», πού θά δώση κίνητρα «γιά τήν ?κμετάλλευση ε?άλωτων γυναικ?ν» καί ?λλοίωση το? ?ερο? θεσμο? τ?ς ο?κογενείας.
?λα α?τά ? ?κκλησία, ? ?ποία πρέπει νά ?κφράζη τό θέλημα το? Θεο? καί νά καθοδηγ? ?ρθόδοξα τά μέλη της, δέν μπορε? νά τά ?ποδεχθ?, διότι διαφορετικά θά προδώση τήν ?ποστολή της. Καί τό κάνει α?τό ?χι μόνο ?πό ?γάπη στά μέλη της, ?λλά ?πό ?γάπη καί στήν ?δια τήν Πολιτεία καί τούς θεσμούς της, ?στε νά προσφέρουν στήν κοινωνία καί νά συντελο?ν στήν ?νότητά της.
?ποδεχόμαστε, βέβαια, τά δικαιώματα τ?ν ?νθρώπων τά ?πο?α κινο?νται σέ ?πιτρεπτά ?ρια, σέ συνδυασμό μέ τίς ?ποχρεώσεις τους, ?λλά ? νομιμοποίηση το? ?πολύτου «δικαιωματισμο?», πού ε?ναι θεοποίηση τ?ν δικαιωμάτων, προκαλε? τήν ?δια τήν κοινωνία.
5. ? ?κκλησία ?νδιαφέρεται γιά τήν ο?κογένεια, ? ?ποία ?ποτελε? τό κύτταρο τ?ς ?κκλησίας, τ?ς κοινωνίας καί το? ?θνους. Σέ α?τό πρέπει νά συντείνη καί ? Πολιτεία, ?πως διαλαμβάνεται στό ?σχ?ον Σύνταγμα ?τι «? ο?κογένεια ?ς θεμέλιο τ?ς συντήρησης καί προαγωγ?ς το? ?θνους, καθώς καί ? Γάμος, ? μητρότητα καί ? παιδική ?λικία τελο?ν ?πό τήν προστασία το? Κράτους» (?ρ. 21).
Σύμφωνα δέ μέ τόν Καταστατικό Χάρτη τ?ς ?κκλησίας τ?ς ?λλάδος, πού ε?ναι νόμος το? Κράτους (590/1977), «? ?κκλησία τ?ς ?λλάδος συνεργάζεται μετά τ?ς Πολιτείας, προκειμένου περί θεμάτων κοινο? ?νδιαφέροντος ?ς… τ?ς ?ξυψώσεως το? θεσμο? το? γάμου καί τ?ς ο?κογενείας» (?ρ. 2).
?τσι, προτρέπουμε τήν Πολιτεία νά προβ? στήν ?ντιμετώπιση το? Δημογραφικο? προβλήματος «πού ?ξελίσσεται σέ βόμβα ?τοιμη νά ?κραγε?» καί ε?ναι τό κατ’ ?ξοχήν ?θνικό θέμα τ?ς ?ποχ?ς μας, το? ?ποίου ? ?πίλυση ?πονομεύεται ?πό τό πρός ψήφιση νομοσχέδιο, καί τήν καλο?με νά ?ποστηρίξη τίς πολύτεκνες ο?κογένειες πού προσφέρουν πολλά στήν κοινωνία καί τό ?θνος.
?λα τά ?νωτέρω ? ?εραρχία τ?ς ?κκλησίας τ?ς ?λλάδος ?νακοινώνει σέ ?λα τά μέλη της «μέ α?σθημα ποιμαντικ?ς ε?θύνης καί ?γάπης», διότι ?χι μόνο ? λεγόμενος «γάμος τ?ν ?μοφυλοφίλων» ε?ναι ?νατροπή το? Χριστιανικο? Γάμου καί το? θεσμο? τ?ς πατροπαράδοτης ?λληνικ?ς ο?κογένειας, ?λλάζοντας τό πρότυπό της, ?λλά καί διότι ? ?μοφυλοφιλία ?χει καταδικαστ? ?πό τήν σύνολη ?κκλησιαστική παράδοση, ?ρχ?ς γενομένης ?πό τόν ?πόστολο Πα?λο (Ρωμ. α΄, 2432), καί ?ντιμετωπίζεται μέ τήν μετάνοια, ? ?ποία ε?ναι ?λλαγή τρόπου ζω?ς.
?ννοε?ται, βέβαια, ?τι ?φίσταται ? βασική ?ρχή ?τι, ?ν? ? ?κκλησία καταδικάζει τήν κάθε ?μαρτία ?ς ?πομάκρυνση το? ?νθρώπου ?πό τό Φ?ς καί τήν ?γάπη το? Θεο?, συγχρόνως ?γαπ? τόν κάθε ?μαρτωλό, διότι καί α?τός ?χει τό «κατ’ ε?κόνα Θεο?» καί μπορε? νά φθάση στό «καθ’ ?μοίωσιν», ?άν συνεργήση στήν Χάρη το? Θεο?.
Α?τόν τόν ?πεύθυνο λόγο ?πευθύνει ? ?ερά Σύνοδος σέ σ?ς, τούς ε?λογημένους Χριστιανούς, τά μέλη της, καί σέ ?λους ?σοι ?ναμένουν τόν λόγο της, διότι ? ?κκλησία «?ληθεύει ?ν ?γάπ?» (?φ. δ΄, 15) καί «?γαπ? ?ν ?ληθεί?» (Β΄ ?ω. α΄, 1).
† ? ?θην?ν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρ?εδρος
† ? Καρυστίας καί Σκύρου Σεραφείμ
† ? Μονεμβασίας καί Σπάρτης Ε?στάθιος
† ? Νικαίας ?λέξιος
† ? Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Χρυσόστομος
† ? ?ερισσο?, ?γίου ?ρους καί ?ρδαμερίου Θεόκλητος
† ? Μαρωνείας καί Κομοτην?ς Παντελεήμων
† ? Κίτρους καί Κατερίνης Γεώργιος
† ? ?ωαννίνων Μάξιμος
† ? ?λασσ?νος Χαρίτων
† ? Θήρας, ?μοργο? καί Νήσων ?μφιλόχιος
† ? Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Νικηφόρος
† ? Α?τωλίας καί ?καρνανίας Δαμασκηνός
