Η γνωστή Πατρινή φιλόλογος- θεατρολόγος Χριστίνα Κόκκοτα έκανε μια ιδιαίτερη ανάρτηση στο fb, γράφοντας:
“Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια τους σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια
Αψήφιστοι, όρθιοι στα Προπύλαια, στον πέτρινο αέρα” ~Γιάννης Ρίτσος
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Από τους πρώτους πνευματικούς ανθρώπους που δημιούργησαν με αφορμή την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, ήταν προδευτικοί εικαστικοί, τόσο πααιότεροι όσο και νεώτεροι. Η ανάγκη τους να επιβιώσουν σε συνθήκες ψυχολογικής πίεσης και καθημερινής ταπείνωσης της αξιοπρέπειας, που δημιουργούσε η εποχή, βρήκε καταφύγιο σε μια πλούσια πλαστική έκφραση.
Μακρύς ο κατάλογος των έργων που είναι εμπνευσμένα από το γεγονός: Από την μπρούτζινη κεφαλή του γλύπτη Μέμου Μάκρη που φέρει τα χαρακτηριστικά του καθηγητή Νίκου Σβορώνου, τα χαρακτικά του αγωνιστή Τάσσου (Αλεβίζου), με κορυφαία την πολυπρόσωπη μνημειακών διαστάσεων ξυλογραφία του “17η Νοέμβρη 1973”, τα χαρακτικά της Βάσως Κατράκη (Μνήμη I και Μνήμη II) μέχρι τους πίνακες του Κώστα Μαλάμου (“Η πρώτη επέτειος”, “Η άλλη μέρα”), του Μάριου Βατζιά (“Η παρουσία του ήρωα”) και τις χρωμολιθογραφίες του Γιώργου Βαρκιτζή.
Το γεγονός ενέπνευσε επίσης τους: Γιώργο Βαρλάμο (“Το Πολυτεχνείο μετά”), Αλέξη Ακριθάκη, Διονύση Γερολυμάτο, Γιάννη Βαλαβανίδη και Νίκη Καραγάτση
