Ο αν. πειρφερειάρχης Δυτ. ΕλλάδαςΧαράλαμπος Μπονάνος έκανε μια ιδιαίτερη και συνάμα συγκινητική ανάρτηση στο fb:
Συμπληρώνονται σήμερα 26 Χρονια , 26 ολόκληρα Χρονια μάλιστα , από την τραγική είδηση της πτώσης του αεροπλάνου της swissair στον ατλαντικό , από την ημέρα που η ζωντανή παρουσία της Χρονουλας , χάθηκε στα παγωμένα νερά του ωκεανού λίγο πιο έξω από το Χαλιφαξ
Για μια ακόμη φορά μου το υπενθύμισαν οι φίλες σου , προκάλεσαν την μνήμη μου οι συμμαθήτριες σου όλοι εκείνοι που εμειναν βουβοί και απορημένοι μπροστά στην τραγικότητα της αναπάντεχης μοίρας
Σε μια πόλη που εμελε να είναι το μοιραίο όνομα για την οικογένεια μας
Μια πόλη που όμως μόλις έφτασα έδειξε την γνήσια αλληλεγγύη και συμπαράσταση της σε όλες τις οικογένειες των θυμάτων
Πήγα με την ελπίδα της ύπαρξης
Αυτή την ελπίδα που δεν σβηνει τις πρώτες μέρες όταν ξάφνικα σου Επιβαλεται η απώλεια
Ελπίζεις ότι είναι ψεμμα , ότι δεν μπορεί να συμβαίνει , όμως διαψεύδεσαι από μια σκληρη απάνθρωπη πραγματικότητα που τα τραγικά γεγονότα σε επαναφέρουν στον ρεαλισμό
Στην ουσία σήμερα μοιράζομαι αναμνήσεις μιας ζωής που είναι βαθιά χαραγμένες στους πολυάσχολους νευρώνες του εγκεφάλου μου ,και μεταδίδουν εικόνες μιας άλλης εποχής
Σε ολα αυτά τα Χρονια μας ακολουθεί το στίγμα της μεγάλης απώλειας , της μεγάλης απουσίας μιας κυρίας που άφηνε παντού έντονο αποτύπωμα , μεταδίδοντας με το χαμόγελο της ,αισιοδοξία και κέφι για την ζωη
Η δασκαλα του πιάνου , που τα χέρια της στα πλήκτρα σε ταξίδευαν , που υπομονετικά δίδασκε γενιές μαθητών χάθηκε τόσο πρόωρα τόσο άδικα σε μια άτυχη ζωη
Θυμάμαι το μεγάλο σοκ και την πολύ αγάπη που εισπράξαμε όλοι μας , όταν μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα , ότι μέσα στο τραγικό αεροπορικό δυστύχημα ήταν και η Χρονουλα από τους πολίτες της πόλης μας
Θυμάμαι την μεγάλη ανατροπή στην ζωή μας , το τέλος της αθωότητας , το τέλος της ζωντάνιας και του κεφιού στην οικογένεια μας
Πρέπει να προχωρήσουμε με αυτό τον μεγάλο τραυματισμό , πρέπει να μάθουμε την ζωή χωρίς την Χρονουλα
Ένας καπνός στο πιλοτήριο τρία τέταρτα μετά την απογείωση από την Νέα Υόρκη , όπου είχε πάει να δει την Αργυρω , που σπούδαζε , ένας κυβερνήτης που υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του, μια εταιρεία που δεν είχε ακολουθήσει την επιταγή των αμερικανών πιλότων για αλλαγή του μονωτικού υλικου στα καλώδια του αεροσκάφους , μια συγκυρία λανθασμένων χειρισμών και παραλείψεων για να συμβεί το μοιραίο
Μια ελεύθερη πτώση ακυβέρνητου αεροπλάνου από τα δέκα χιλιάδες πόδια , για να στιγματίσει εκατοντάδες οικογένειες , να μας δημιουργήσει μια μόνιμη αναπηρία , η αδιαφορία μια μεγάλης θεωρητικά αεροπορικής εταιρείας
Η ακριβότερη πτήση εκείνη την εποχή , με την τραγικότερη κατάληξη , 229 επιβάτες χάθηκαν σε μια πτήση εφιάλτη
Ποτέ δεν έφτασε στην Γενευη , Στερηθήκαμε μια παρουσία που στήριζε την οικογενειακή μας ζωή , που ήταν η έμπνευση για να βλέπουμε τις δυσκολίες της ζωής με αισιοδοξία
Οι παραστάσεις , οι κοινές εμπειριες , οι όμορφες στιγμές μας συνοδεύουν πάντα
Ίσως είναι τα παράθυρα εκείνα του μυαλού που προσπαθούν να θεραπεύσουν την τραυματική εμπειρία που μας σημάδευσε , σαν οικογένεια που έκανε την ζωή μας λιγότερο γλυκιά μια και η απώλεια παραμένει να μας θυμίζει να ξεχωρίζουμε τα σημαντικά από τα ασήμαντα, στο δύσκολο προσωρινό ταξίδι της ζωής που αναζητούμε καλούς συνταξιδιώτες
Αναζητούμε τελικά την αγάπη πίσω από τις μικρότητες , αναζητούμε όλα αυτά που πίστεψε η αδερφή μου και δεν πρόλαβε να τα ζήσει
Αναζητούμε την ανθρωπιά που πρόσφερε σε τόσες και τόσους μαθητές και μαθήτριες αλλά και πολίτες διδάσκοντας το νοιαξιμο , την αξία να εκτιμάς αυτή την πολύτιμη ανάσα της κάθε ημέρας
Δεν σε ξεχνάμε , δεν γίνεται να σε ξεχάσουμε …..
Πάντα αυτή την δύσκολη μέρα , την δύσκολη Πέμπτη της ζωής μας (, και τι περίεργο να θυμάμαι κάθε λεπτό εκείνης της σοκαριστικής ημέρας ), να έρχεται η αλυσίδα αναμνήσεων , από τον αιφνιδιασμό της τραγικής απώλειας
Στην Αθηνα ήμουνα , στην διοίκηση του ΙΚΑ
και το κινητό τηλ κλειστό
Μόλις τελείωσε η σύσκεψη γύρω στις 12 το μεσημέρι ανοίγω το κινητό ,και ο Θοδωρος να μου λέει αν έχω μάθει κάτι για το αεροπλάνο της Χρονουλας
Τι να μάθω δηλαδή , ήξερα ότι σήμερα φτάνει μετά την επίσκεψη στην κόρη της
Η τελευταία επικοινωνία Τρίτη βράδυ από Νέα Υόρκη ,
Χαραλαμπάκη την Πέμπτη θα τα πούμε , δεν ταπαμε ποτέ , δεν έλαμψε το χαμόγελο της στα μάτια μου , δεν υπάρχει η φυσιογνωμία της παρά μόνο στις φωτογραφίες και στα παράθυρα του μυαλού για ότι μοιραστήκαμε
Τρέχω σαν τρελλος στην Πανεπιστημιου στο «Μάνος τουρς»να μάθω τι συμβαίνει , στον Βαγγέλη που μας έβγαζε τα εισιτήρια
Δεν έχω να σας πω κάτι υπήρχαν δυο πτήσεις με διαφορά μιας ώρας η Χρονουλα μπορεί να άλλαξε τελευταία στιγμή το εισιτηριο της και να μην μπήκε στην μοιραία πτήση
Ελπίδα δίχως νόημα γιατί να το έκανε τελευταία στιγμή
Πηγαίνετε στην Όθωνος είναι τα κεντρικά της swissair, εκεί ίσως έχουν πληροφορίες
Μέσα από τον κόσμο που πήγαινε στην ρουτίνα του , περνάω και κανεις δεν καταλαβαίνει το δικό μου δραμα , ότι είμαι υπό κατάρρευση , αναζητώντας την ελπίδα που θα αλλάξει τις παγωμένες ώρες μου , τρέχω να βρω την είδηση που θα με βγάλει από την άβυσσο της απίθανης δυστυχίας μου
Όμως στο Σύνταγμα ήδη αντικρυζω εκείνα τα καταραμμενα βανάκια , των εξωτερικών μεταδόσεων που φέρνουν στις οθόνες τα μαύρα μαντάτα
Τώρα συνειδητοποιώ ότι είναι η σειρά μας να νοιωσουμε τι σημαίνει η απώλεια
Θεε μου έχουμε πρόβλημα
Η ανακοίνωση λιτή και απόκοσμη παγερή για τα αυτιά μου
Ουδείς επιζών από την πτήση της 111 , ανακοίνωση από την έδρα της Εταιρείας
Σκύβεις το κεφάλι μέσα σε λυγμούς , αποδέχεσαι την σκληρη πραγματικότητα και αμέσως η ζωή σε σπρώχνει να αντιμετωπίσεις την επόμενη μέρα
Λίγος ο χρόνος να πενθήσεις τον άνθρωπο σου τα γήινα σε καλούν μα σταθείς όρθιος
Το πένθος; Μόνο στο τιμόνι για μέρες όταν γύριζα βράδυ από το ιατρείο , μόνος στους δρόμους ένα δάκρυ , έπρεπε να δείξω διαφορετικός στα παιδιά μου στα ανηψια μου στους γονείς μου , πρέπει να τους στηρίξω όλους , τα δάκρυα και η θλίψη μόνο στο τέταρτο της οδήγησης , σπίτι προσωπείο μάσκα
Δεν έχεις δικαίωμα να λύγισεις,όπως δεν λύγισα , η ζωή συνεχίζεται για 26 Χρονια χωρίς εσένα , όμως αυτή την μέρα όλοι όσοι σε γνώρισαν θα γεμίζουμε με ένα πικρό χαμόγελο γιατί είχαμε την τύχη να σε συναντήσουμε ….
