Η κρυφή ατζέντα του «φιλελεύθερου φεμινισμού»

Google+ Pinterest LinkedIn Tumblr +

Ο γνωστός Πατρινός δικηγόρος Βασίλης Μάρκου έγραψε ένα αξιοσημείωτο άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών και, ακολούθως, το ανήρτησε στο fb, για να λάβει εκατοντάδες likes:

Η κρυφή ατζέντα του «φιλελεύθερου φεμινισμού»
Ο φιλελεύθερος φεμινισμός στηρίζεται στην ιδεολογία του καπιταλιστικού συστήματος, σύμφωνα με την οποία η θέση του καθενός στην κοινωνική ιεραρχία είναι αποτέλεσμα της προσωπικής του αξίας και δουλειάς.
Η πρεμιέρα των πανελλαδικών εξετάσεων για τα Γενικά Λύκεια με το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στιγματίζει αυτήν την ιδιαίτερη διαδικασία, καθώς υποκρύπτει πολιτικές σκοπιμότητες. Η επιλογή των θεμάτων μόνο αθώα δεν μπορεί να θεωρηθεί, καθώς εμπεριέχει μια πολύ συγκεκριμένη ιδεολογική τοποθέτηση για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και τον ρόλο των φεμινιστικών κινημάτων και συγκεκριμένα απηχεί το περιεχόμενο αυτού που αποκαλείται «φιλελεύθερος φεμινισμός».
Ο φιλελεύθερος φεμινισμός στηρίζεται στην ιδεολογία του καπιταλιστικού συστήματος, σύμφωνα με την οποία η θέση του καθενός στην κοινωνική ιεραρχία είναι αποτέλεσμα της προσωπικής του αξίας και δουλειάς. Είναι μια θεωρία που εστιάζει στην προσωπική προσπάθεια για τη μείωση των ανισοτήτων, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ανατροπή των υπαρχουσών ιεραρχικών δομών και σχέσεων δύναμης και εξουσίας ανάμεσα στα φύλα, που θεωρούνται δεδομένες και μη αναστρέψιμες.
Σε αυτήν την ιδεολογία συνίσταται το «βολικό» εκείνο χωρίο που επιλέγει η Κεντρική Επιτροπή Θεμάτων να παραθέσει από μια συνέντευξη της συγγραφέως Μπελίντα Κανόν, ότι «ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα χαρούμενο, ένα κίνημα που ωθεί τις γυναίκες να αποκτήσουν περισσότερη ισχύ, να διεκδικούν την ισότητα με τους άνδρες. Οταν προτάσσουμε το φύλο ή το χρώμα του δέρματος ως ταυτότητα, επί της ουσίας επιμένουμε σε χαρακτηριστικά μας τα οποία δεν μπορούμε να αλλάξουμε».
Η επιλογή ως εξεταζόμενου κειμένου της συνέντευξης μιας συγγραφέως χωρίς ακαδημαϊκό έργο που τα βιβλία της δεν έχουν μεταφραστεί στη γλώσσα μας, ενώ η παρουσία της στα ελληνικά δρώμενα εξαντλείται στη συμμετοχή της σε ένα συνέδριο του Γαλλικού Ινστιτούτου με τουλάχιστον αμφιλεγόμενα προς συζήτηση θέματα και τίτλους όπως «Tο σεξ μετά το Metoo; Πρέπει να είμαστε δικηγόροι για να κάνουμε σεξ το 2023;», μόνο τυχαία δεν είναι. Η χρησιμότητα των απόψεων της Μπελίντα Κανόν μέσα από την επίμαχη συνέντευξη οφείλεται, εκτός από τη διαφήμιση του «φιλελεύθερου φεμινισμού», στη συκοφαντική παραχάραξη των ιστορικών και κοινωνιολογικών όρων που συγκρότησαν το φεμινιστικό κίνημα τις τελευταίες δεκαετίες. Πρόκειται για μια απόπειρα «αναθεωρητισμού» που δουλεύει ανάποδα με τα γεγονότα για να τα προσαρμόσει στο προαποφασισμένο τους συμπέρασμα. Ενδεικτικά επιχειρεί τα εξής:
● Με στόχο να εδραιώσει την αδιαφορία της για την αλλαγή των υπαρχουσών ιεραρχικών δομών στις σχέσεις δύναμης και εξουσίας ανάμεσα στα φύλα, μεταλλάσσει το περιεχόμενο του φεμινιστικού ρεύματος της «διαφοροποίησης» ως το «τρίτο κύμα» του φεμινιστικού κινήματος και στη συνέχεια κατακρίνει το κατασκεύασμα που η ίδια δημιούργησε ως διχαστικό για το ίδιο το κίνημα. Μόνο όμως ως καταχρηστική απλούστευση μπορεί να εκληφθεί η πολιτογράφηση αυτής της συζήτησης με όρους αντιπαράθεσης των διαφόρων υπαρκτών ρευμάτων του φεμινισμού – πλην του φιλελεύθερου φεμινισμού διότι τούτος δεν ανήκει στο φεμινιστικό κίνημα, αλλά στα απόμερα μολύβια των σκοπιμοτήτων.
Η χώρα μας έχει επάξιες αντιπροσώπους με διεθνή αναγνώριση και πλούσιο ακαδημαϊκό έργο που μπορούν να συνομιλήσουν με τις μαθήτριες και τους μαθητές για την ιστορία του φεμινιστικού κινήματος στη θέση συγγραφέων βιβλίων, όπως είναι η σπουδαία Αθηνά Αθανασίου, καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Η κ. Αθανασίου γράφει εξάλλου, χωρίς να προξενεί διχαστικές λογικές εντός του φεμινιστικού κινήματος και της φεμινιστικής θεωρίας, ότι «δεν είναι δυνατόν να αρθρωθεί αυτή η πρόσφατη ιστορία της φεµινιστικής θεωρίας µε όρους ολιστικής, ενιαίας και εξελικτικής αφήγησης. Σημασία έχει να προσέχουμε την κριτική αναθεωρητική, αναστοχαστική, ακόμα και αποδομητική διάσταση των κειμένων που συμβατικά ή και καταχρηστικά τοποθετούμε στον χώρο του τρίτου κύματος».
Είναι εύκολο να αντιληφθούμε την προσοχή που αφιερώνει η συγκεκριμένη ακαδημαϊκός σε μια συζήτηση που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε επίπεδο υπεραπλούστευσης και αφορισμών και ιδίως στο πλαίσιο του κρίσιμου ελέγχου μιας εξέτασης σε πανελλήνιο επίπεδο χωρίς προηγούμενη προεργασία. Είναι σαφές ότι οι μαθήτριες και οι μαθητές έπρεπε να υποβληθούν στη βία του περιορισμένου χρόνου της εξέτασης και του κοινωνικού ελέγχου που μπορεί να υποβάλει η συντηρητική μας εκπαιδευτική διαδικασία με τέτοιου είδους θέματα.
● Στη συνέντευξη της Γαλλίδας συγγραφέως, που επιλέγεται να απασχολήσει όλη τη μαθητιώσα Ελλάδα με την πίεση της κρισιμότητας των εξετάσεων και της λειτουργίας της «αυθεντίας» μιας πηγής που υποβάλλεται από την Επιτροπή Θεμάτων, υπάρχει ακόμα μία στρέβλωση, αυτή τη φορά της εμβληματικής μορφής του φεμινισμού Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Ο κλασικός φεμινισμός του 20ού αιώνα, τον οποίο εξέφρασε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, μαχόταν για την ισότητα ανδρών και γυναικών, αντιμετωπίζοντάς τους ως άτομα, ως ανθρώπους» αναφέρει στην υπό εξέταση συνέντευξη η συγγραφέας βιβλίων. Είναι μια επιπλέον προσπάθεια μέσα από κίβδηλες κατασκευές να υποστηριχτεί η θεωρία του «φιλελεύθερου φεμινισμού» και της δεδομένης ιεραρχίας μεταξύ των φύλων ως μη αναστρέψιμης.
Στην πραγματικότητα η Σιμόν ντε Μποβουάρ επινοεί τον όρο «Αλλος» για τις γυναίκες (η γυναίκα είναι ο «Αλλος» του άντρα) και υποστηρίζει ότι ιστορικά οι γυναίκες έχουν μετατραπεί σε αντικείμενα για τους άντρες («Δεν γεννιόμαστε γυναίκες, γινόμαστε»). Αποτελούν την κατηγορία του «Αλλου» ή του αντικειμένου για τον άντρα, ο οποίος έχει κρατήσει την κατηγορία του «Εαυτού» ή του «Υποκειμένου» για τον εαυτό του. Ετσι η κατηγορία «γυναίκα» δεν έχει υπόσταση, καθώς αποτελείται βασικά από μια προβολή αντρικών φαντασιώσεων (τον μύθο του «αιώνιου θηλυκού») αλλά και φόβων. Αλλά καθώς όλες οι πολιτισμικές αναπαραστάσεις του κόσμου που διαθέτουμε (στη μυθολογία, τη θρησκεία, τη λογοτεχνία ή τη λαϊκή κουλτούρα) είναι έργο των αντρών, οι γυναίκες έχουν εσωτερικεύσει τους ορισμούς των αντρών αναφορικά με τη φύση τους και «ονειρεύονται μέσα από τα όνειρα των αντρών». Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις ανυπόστατες ρήσεις της Γαλλίδας συγγραφέως για την απώλεια των κοινωνικών ρόλων των φύλων και την αντιμετώπισή τους από την Σιμόν ντε Μποβουάρ ως συλλήβδην ανθρώπων; Μόνο με την ατζέντα της αντιδραστικής εναλλακτικής Δεξιάς και του φιλελεύθερου «φεμινισμού» (ναι, έφτασε το σημείο να τον θέσουμε σε εισαγωγικά).
● Η κρυφή ή περισσότερο φανερή ατζέντα της αντιδραστικής Δεξιάς και του φιλελεύθερου «φεμινισμού» διατρανώνεται μέσα στο προς εξέταση κείμενο των μαθητριών και μαθητών και με τη νεοπαγή χρήση ενός νεολογισμού. Στη συνέντευξη της συγγραφέως βιβλίων αναφέρεται ο όρος «νεοφεμινισμός», που αποτελεί εξίσου κατασκεύασμα της ίδιας και μερικών ακόμα περιθωριοποιημένων συντακτών άρθρων με βαθύτερη ανάγκη την επίτευξη ενός απώτερου στόχου. Να ανασυρθεί από το περιθώριο η συκοφάντηση του φεμινιστικού κινήματος και να αποκτήσει το εγχείρημα το δικό του όνομα.
Νεοφεμινισμός λοιπόν, όπως λέμε «Απασχολησιμότητα», «Μετενέργεια», «Συμμετοχικός Καπιταλισμός» και «Μεγάλη Επανεκκίνηση». Αποτελέσματα στη βιβλιογραφία: Μηδέν. Πρόσθετος νεολογισμός στη συνέντευξη της συγγραφέως βιβλίων, το «πάθος για θυματοποίηση».
Σοβεί η κοινωνία των πολιτών, τα κινήματα, οι φεμινιστικές οργανώσεις, οι ευαισθητοποιημένες/οι δικηγόροι και πολιτικοί για την ανάγκη αποφυγής δεύτερης θυματοποίησης ενός θύματος κακοποίησης, η δημιουργία μέσα από τη στάση μας, τη στάση των ΜΜΕ, των θεωρητικών, της νέας γενιάς, αισθημάτων απενοχοποίησης των θυμάτων, ώστε να μπορέσουν να καταφύγουν στην εξωτερίκευση της εμπειρίας τους. Ομως το μείζον στο κείμενο ήταν να επιλέξουμε να αποφύγουμε τον κίνδυνο ενός κάποιου τέτοιου «πάθους». Μοιάζει λίγο με την αντιδραστική λογική της θεματικής που αναφέρθηκε ανωτέρω «Tο σεξ μετά το Metoo; Πρέπει να είμαστε δικηγόροι για να κάνουμε σεξ το 2023;», δεν είναι έτσι;
*Δικηγόρος, νομικός εκπρόσωπος Κέντρου Διαχείρισης Εμφυλων Ανισοτήτων «Εριφύλη»
Κοινοποίηση

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.