Ο γνωστός Πατρινός συγγραφέας Βασίλης Χριστόπουλος έκανε μια ανάρτηση ουσίας, που πρέπει να προβληματίσει άπαντες, για τον καταυλισμό των Ρομά στο Ριγανόκαμπο της Πάτρας και τις τρέχουσες εξελίξεις:
Μέσα σε μια «ύποπτη» σιγή, οι οικογένειες που διαμένουν εκεί έχουν αρχίσει να παραλαμβάνουν τις διοικητικές (και εισαγγελικές;) αποφάσεις, με ασφυκτικές προθεσμίες προκειμένου να εγκαταλείψουν τις παράγκες τους.
Ταυτόχρονα στο χώρο του καταυλισμού πραγματοποιούνται διαφόρων ειδών εργασίες. Σύμφωνα με πληροφορίες, μπουλντόζες έχουν ήδη κατεδαφίσει δυο ακατοίκητες παράγκες.
Γενικά αυτές τις μέρες υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στο Δήμο με συσκέψεις και διαβουλεύσεις.
Σύμβουλοι παρατάξεων της αντιπολίτευσης ζητούν να συζητηθεί το Τοπικό Σχέδιο Δράσης του Δήμου για την κοινωνική ένταξη, την μετεγκατάσταση κλπ των Ρομά του Ριγανόκαμπου.
Η Συντονιστική Επιτροπή των περιοίκων πιέζει τους αρμόδιους φορείς (Δήμο, Υπουργεία, κρατικούς μηχανισμούς) για την εκκένωση του καταυλισμού. Βέβαια στις ανακοινώσεις της τονίζει πως «διεκδικούν με αξιώσεις τη μετεγκατάσταση – στέγαση των ανθρώπων που ζουν στον καταυλισμό».
Όλοι κατανοούμε πως η περιοχή (ιδιοκτησία του Πανεπιστημίου Πατρών και της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου -ΕΤΑΔ) αποτελεί τον παλιό σκουπιδότοπο και πρέπει το συντομότερο δυνατόν να αναπλαστεί για τη διαμόρφωση του Ανατολικού Πάρκου της πόλης.
Όμως πριν από οποιαδήποτε εργασία, πρέπει να δοθούν διαβεβαιώσεις και απαντήσεις στα πολλά ερωτήματα που έχουν εγερθεί:
Η πρώτη διαβεβαίωση είναι πως το Τοπικό Σχέδιο Δράσης του Δήμου για την κοινωνική ένταξη, μετεγκατάσταση κλπ των Ρομά δεν θα αποτελέσει το πρόσχημα για τη βίαιη κατεδάφιση των 25 περίπου παραγκών που αποτελούν την μοναδική κατοικία για 150 περίπου Ρομά.
Πως πριν αποφασιστεί κάτι τέτοιο, πρέπει να έχει διασφαλιστεί ότι όσοι ξεσπιτωθούν, θα μετεγκατασταθούν άμεσα, και δεν θα μείνουν άστεγοι στους δρόμους.
Θα πρέπει δηλαδή να έχουν διασφαλιστεί τα αντίστοιχα σπίτια ή έστω οι προκάτ κατοικίες container που μπορούν να τοποθετηθούν σε οικόπεδα του δήμου, από αυτά έχει ήδη στην κατοχή του. (Αποκτήθηκαν με το Ν. 1337/83 με τον οποίο έγιναν οι τελευταίες επεκτάσεις του σχεδίου πόλης).
Το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης, η πλειοψηφία της κοινωνίας, ο συλλογικός ανθρωπισμός της πόλης, δεν μπορούν να ανεχθούν 20 πολυμελείς οικογένειες να τριγυρνούν άστεγες στους δρόμους και στις πλατείες ψάχνοντας για κάποιο εγκαταλειμμένο ερείπιο.
Πιστεύω πως ούτε η δημοτική αρχή, ούτε ο ίδιος ο δήμαρχος προσωπικά, θα ήθελαν κάτι τέτοιο.
Ούτε οι νέοι υποψήφιοι, διεκδικητές της δημαρχίας, όπως οι κ.κ. Β. Αϊβαλής, Π. Ψωμάς, Κ. Σβόλης κ.α..
Ούτε βέβαια και οι υποψήφιοι βουλευτές των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου.
Κανείς και καμία δεν πρέπει να υποκύψει στις πιέσεις των βιαστικών της Συντονιστικής Επιτροπής για βίαιη εκκένωση του καταυλισμού εδώ και τώρα.
Και σ’ αυτό πρέπει όλοι και όλες να δεσμευτούν δημόσια.
