Με την κατάθεση της νοσηλεύτριας του Καραμανδανείου νοσοκομείου η οποία είχε βάρδια το Σαββατοκύριακο του Απριλίου του 2021 που υπέστη η 9χρονη Τζωρτζίνα ανακοπή, συνεχίστηκε η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου.
Η μάρτυρας, Ελευθερία Πετσάβα, περιέγραψε πως εκείνο το Σάββατο και την Κυριακή, στις 10 και 11 Απριλίου, είχε βάρδια από τις τρεις το μεσημέρι μέχρι τις 11 το βράδυ, όταν η Τζωρτζίνα υπέστη την ανακοπή και ενώ η Ρούλα Πισπιρίγκου ήταν εκεί.
Η νεαρή νοσηλεύτρια ξεκαθάρισε στην κατάθεση της πως «η Τζωρτζίνα δεν ήταν ένα παιδί που απασχολούσε. Εγώ αυτό ξέρω από τις βάρδιες μου. Δεν περιμέναμε να έχει αυτή την εξέλιξη».
Η 27χρονη νοσηλεύτρια περιέγραψε πως το Σάββατο το βράδυ, η Ρούλα Πισπιρίγκου, τους ενημέρωσε ότι το παιδί είχε επεισόδιο.
«Μας φώναξε, λίγο πριν τελειώσει η βάρδια μου, η μητέρα, ότι το παιδί έχει επεισόδιο. Ήταν το παιδί στη μέση του κρεβατιού, με χαμηλό κορεσμό. Κάποια στιγμή ανέκτησε τις αισθήσεις της και της χορηγήσαμε οξυγόνο.Δε θυμάμαι πως μας ειδοποίησε».
Η μάρτυρας περιέγραψε στην κατάθεση της και τα όσα δραματικά έλαβαν χώρα την επόμενη ημέρα στο δωμάτιο 2Β όταν η Τζωρτζίνα υπέστη την ανακοπή. Η νοσηλεύτρια ήταν η πρώτη που έφτασε στο δωμάτιο όπου νοσηλευόταν το παιδί. «Την επόμενη ημέρα, Κυριακή, επτά παρά το απόγευμα, άκουσα το κουδούνι. Το κουδούνι το χτυπούν συνήθως για απλά πράγματα, αν είναι κάτι σοβαρό βγαίνουν στο διάδρομο και φωνάζουν.
Εγώ όταν είδα ότι χτυπάει κουδούνι βγήκα να παω προς το δωμάτιο και τότε βγήκε η μητέρα και κούναγε τα χέρια ότι είχε κάτι γίνει. Το οξύμετρο έδειχνε παύλες, ήταν ωχρό το παιδί.
Πήγαμε όλοι μαζί, του κάναμε κάρπα, χορηγήσαμε, αδρεναλίνη και μετά στο τέλος από 55 λεπτά άρχισε να δείχνει το μόνιτορ ελαφρύ σφυγμό. Διασωληνώθηκε και πήγε στο Γενικό Νοσοκομείο» περιέγραψε η μάρτυρας.
«Πρόεδρος : Στις 10/4 νοσηλευόταν μόνο του ή υπήρχε άλλο παιδί;
Μάρτυρας : Το δωμάτιο χωρίζεται σε 2Α και 2Β, είναι αριστερά το 2α με δική του πόρτα και το 2β χωρίς πόρτα.Η Τζωρτζίνα ήταν στο 2Β. Στο 2Α είχε άλλο παιδί.
Πρόεδρος : Αυτό το κουδούνι που χτυπάει;
Μάρτυρας :Χτυπάει στο γραφείο μας (σ.σ. των νοσηλευτών) και πάμε.
Πρόεδρος : Πηγαίνοντας στο 2Β βλέπετε τη μητέρα;
Μάρτυρα: Όχι. Δεν είχα αντιληφθεί τι συνέβη. Για επείγοντα βγαίνουν στο διάδρομο και μας φωνάζουν. Λίγο πριν πλησιάσω στην πόρτα, η μητέρα βγήκε και μου κούνησε τα χέρια σαν να είναι κάτι επείγον.
Πρόεδρος: Τι έκανε η μητέρα; Μπήκε μαζί σας; Ή έτρεξε στους γιατρούς;
Μάρτυρας: Δε θυμάμαι. Πανικοβλήθηκα. Θυμάμαι τους γιατρούς που ήρθαν.
Πρόεδρος: Ποιος ήταν πρώτος;
Μάρτυρας: Η κ. Δημητροπούλου.
Πρόεδρος: Πως ήταν;
Μάρτυρας: Μπήκαν στο δωμάτιο. Ήταν αναίσθητο, ωχρό, λευκό, ήταν στη μέση του κρεβατιού. Χωρίς αισθήσεις.
Πρόεδρος: Τα χέρια πως ήταν;
Μάρτυρας: Πεσμένα.
Πρόεδρος: Τα πόδια;
Μάρτυρας: Λίγο ανοιχτά.
Πρόεδρος: Γιατί λέτε ότι δεν ήταν επεισόδιο σπασμών στις 10/4;
Μάρτυρας: Ήταν με κλειστά μάτια. Δεν έκανε κάποιες κινήσεις που υποδηλώνουν σπασμούς».
