Ο Ανδρέας Σοφιανόπουλος πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αχαΐας, έκλεισε τρεις δεκαετίες στη δουλειά κι έκανε την παρακάτω ανάρτηση στο fb:
Πέρασαν 30 χρόνια από τότε…27/9/1992.Είχα απολυθεί 10 μόλις μέρες από το στρατό…ψάρακας με τα όλα μου…περιμέναμε μαζί με τους γονείς μου και τη Μαρία(ακόμα φοιτήτρια στο τέταρτο) να έρθει η επιθεώρηση…άγχος κλπ…ευτυχώς από το Σύλλογο ήρθε ο Δημήτρης ο Μούρτζης, γραμματέας τότε που ήταν άνετος και φιλικός…εγκαίνια 17 Οκτώβρη του 1992 , ίδια μέρα με τη συναδέλφισσα Όλγα Χρονοπούλου….
Είσπραξη πρώτης μέρας, 3250 δρχ, πρώτη πώληση ένα γάλα Almiron 1 μεγάλο…για καιρό περνούσαν απ έξω γείτονες με σακκουλάρες φάρμακα , μας χαιρετούσαν και έφευγαν…
πρώτη παραγγελία με 90 μέρες πίστωση, στην αποθήκη Φυλακτίδη 2.350.000δρχ…συνεργασία μόνο με μια αποθήκη ..από τότε…75 μέρες πίστωση για τρέχουσες αγορές… από το 2001 και μετά μέλος και αποκλειστικές αγορές στον ΣΥΦΑ Αχαίας, vichy τοποθέτηση 100.000 δρχ.ROC ήθελε άλλες 100.000 δρχ αλλά δεν είχαμε…αργότερα βάλαμε Avene…;Ήμουν το δέκατο φαρμακείο στην πόλη που την έβαλε….και PROPOLINE σαμπουάν σε ένα ξύλινο σταντάκι πάγκου, χωρίς επιταγή…έτσι δούλευε τότε η πρωτοεμφανιζόμενη apivita …με έναντι….
το φαρμακείο μου ήταν και παλιότερα φαρμακείο αλλά είχε μείνει 1 χρόνο κλειστό…και η συνάδελφος που το είχε δεν είχε καλό όνομα…μόλις άνοιξα η αγορά με θεωρούσε τρελό και άσχετο που ξανά άνοιξα φαρμακείο σε αυτή την θέση….η αλήθεια είναι πως τα δύο πρώτα χρόνια δυσκολεύτηκα πολύ.. άλλωστε στην Αθήνα ήταν να ανοίξω…η ασθένεια του πατέρα μου με έφερε πάλι Πάτρα, καθότι μοναχοπαίδι διαζευγμένων γονιών…χίλιες φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω…αλλά επέμεινα άλλες τόσες….το Νοέμβρη του 1995 συστεγάστηκα με τη Μαρία…το φαρμακείο άρχισε να ανεβαίνει κι άλλο…υπάλληλο πρωτοπήραμε το 2006, όταν γεννήθηκαν τα δίδυμα…τη σημερινή συνάδελφο Ελένη Σερέτη.. ως τότε 13 χρόνια το δουλεύαμε μόνοι μας….
ο Σύλλογος όταν άνοιξα είχε καρτέλες εφημεριών χάρτινες τετράγωνες ημερήσιες….κολάζ κάναμε στην πόρτα του φαρμακείου…πρώτη διανυκτέρευση 4 Ιανουρίου του 1993….ανοίγαμε 20.30 τότε….μιλάμε για κόσμο, ουρές…έπαθα σοκ μόλις άνοιξα τα φώτα και τους είδα όλους να περιμένουν…..
τα χρόνια πέρασαν…χρόνια καλά αλλά και χρόνια δύσκολα….μία μόνο ανατίμηση πρόφτασα…το Γενάρη του 1994…από κει και μετά μόνο υποτιμήσεις…. μετά ήρθε ο συνδικαλισμός…στην αρχή 2001, ανεξάρτητος στο Σύλλογο και εκλέκτορας στον Π.Φ.Σ..ψηφοδέλτιο με ένα μόνο όνομα και τα κατάφερα και στις δύο κάλπες…το ίδιο και το 2004….από το 2006 ως το 2010 δύο φορές Γραμματέας, μετά πρόεδρος….όπως και νάχει μεγαλεία δεν έψαχνα…από τη δουλειά δε γίνεσαι πλούσιος,,, ζεις όμως αξιοπρεπέστατα…και αυτό το χρωστάμε στην επιστήμη μας και στην δουλειά μας…
30 χρόνια….μου φαίνεται απίστευτο….και είμαστε πάντα εδώ ευτυχώς υγιείς και με θέληση για ότι καλύτερο….όσοι νέοι κάνουν τον κόπο να με διαβάσουν να θυμούνται :μην τα παρατάτε ποτέ…και σε κανένα τομέα….
