Η καλή συνάδελφος από το Αίγιο Πέπη Σπηλιωτοπούλου διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι
Συμπληρώνοντας πως: Δυστυχώς λίγοι μας πλησιάζουν με γνήσιο ενδιαφέρον για το τι άνθρωποι είμαστε ή τι προσωπικότητα φέρουμε. Σε έναν κόσμο γεμάτο ψέμα και ιδιοτέλεια, που πολλοί μας παριστάνουν τους φίλους απλά γιατί κάτι θέλουν να κερδίσουν από εμάς (από αναγνωρισιμότητα μέχρι και υλικές παροχές), αναγκαζόμαστε να φυσάμε και το γιαούρτι και ίσως κάποιες φορές να αδικούμε και κάποιους ανθρώπους που μπορεί να έχουν απέναντί μας πραγματικά καλές προθέσεις.
Η ειλικρίνεια και η ντομπροσύνη στις ανθρώπινες σχέσεις (οικογενειακές, φιλικές ή ερωτικές) είναι πάντα το ζητούμενο και -φεύ- τόσο σπάνιες πια, που μας οδηγούν στην απομόνωση, για να προστατευτούμε από τις κακοτοπιές. Όσοι την πατήσαμε άσχημα από εκείνους που εμπιστευτήκαμε τυφλά και τους φέραμε πάρα πολύ κοντά μας, ξέρουμε καλά αυτό το δυσάρεστο αίσθημα…
Δεν ξέρω πού οδηγούμαστε, πάντως δεν πάμε από καλό δρόμο…
