O γνωστός Πατρινός συγγραφέας Βασίλειος Χριστόπουλος με ανάρτησή του στο fb, την… πέφτει άνευ περιστροφών στον Πορτοκάλογλου:
Ιστορίες του FB (6): Πως ένα Μουσικό κουτί μετατράπηκε σε Μαγικό…
Πολλοί φίλοι κατέκλυσαν το FB με ενθουσιώδη σχόλια για το τελευταίο Μουσικό κουτί του Πορτοκάλογλου στην ΕΡΤ1. Δεν το είχα δει, αλλά μετά τα σχόλια το αναζήτησα στην ΕΡΤFLIX και το είδα. Ήταν πράγματι απολαυστικό λόγω του καλεσμένου και κυρίως των επιτυχημένων συζεύξεων ελληνικών λαϊκών με τα μπλούζ του Eric Burdon.
Δηλώνω επίσης προκαταβολικά ότι παρακολουθώ με συμπάθεια τον μουσικό Πορτοκάλογλου από την εποχή των ΦΑΤΜΕ (Άσωτος υιός κλπ).
Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω ότι με τις κατά καιρούς δηλώσεις του άπλωνε βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη. Με τρόπο ιδιαίτερα αιχμηρό να μην πω και θρασύ. Κάτι σαν τον Σαββόπουλο (του οποίου επίσης αγαπάμε τα τραγούδια). Αλλά επειδή του Διονύση η κολόνια κρατάει χρόνια, όταν ακούμε κάτι δικό του, ακόμη και μέσα στη συγκίνηση, δεν ξεχνάμε τις πολιτικές επιλογές του και εκείνο το «ελπίζω ή θαυμάζω το Μητσοτάκη».
Ο Πορτοκάλογλου σίγουρα τα έλεγε πιο σοφιστικέ, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Η προσφορά του πάντως εκτιμήθηκε και κέρδισε μια θέση μεταξύ των «αρίστων» της ΕΡΤ με δική του μουσική εκπομπή και πλούσια, υποθέτω, χρηματοδότηση.
Στο ξεκίνημά του δυσκολεύτηκε να βρει πρόθυμους για τις εκπομπές του. Με την επιμονή του, όμως, και την ακαταμάχητη δύναμη του μέσου (ΕΡΤ είναι αυτή…. μεγάλο αφροδισιακό) κέρδισε ακόμη και τον δύσκολο Σταμάτη Κραουνάκη. Η εκπομπή υπάρχει στο αρχείο ΕΡΤFLIX και την είδα. Ο Κράου ομολόγησε ότι δεν είχε καλή ιδέα για την εκπομπή, αλλά στην πορεία άλλαξε γνώμη και τη…. συμπάθησε.
Δεν ήταν μόνον ο Κράου. Με τον καιρό ο Πορτοκάλογλου έγινε περιζήτητος στους ομοτέχνους του, αλλά και αγαπητός στους μουσικόφιλους θεατές. Αυτό τελικά δεν ήταν Μουσικό κουτί…. Ήταν Μαγικό κουτί. Είπαμε ένα δημόσιο – κρατικό ΜΜΕ είναι το καλύτερο αφροδισιακό.
Ας δούμε τώρα και τις απόψεις του. Δεν είπε «ζήτω ο Μητσοτάκης και η δεξιά», αλλά κάτι σαν «όλοι μαζί τα φάγαμε». Το είπε πιο σοφιστικέ: «όλοι φταίμε για την χρεοκοπία και είναι ευκαιρία… να αλλάξουμε».
Αντιγράφω δηλώσεις του στις 17/02/2017 κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του Στάθη Ν. Καλύβα «Πού είμαστε και πού πάμε». Για τον κ. Καλύβα, άλλη φορά,
«Ήρθε ο αδίστακτος, χυδαίος λαϊκισμός να μας αθωώσει. Και να χάσουμε αυτή την πολύτιμη ευκαιρία να αλλάξουμε. Πολιτικοί όλων των κομμάτων, δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ήρθαν να μας καθησυχάσουν πως εμείς, ο αθώος λαός, δεν φταίμε σε τίποτα…. Πούλησαν λαϊκισμό και όσοι αντιστάθηκαν σ’ αυτό ήταν γερμανοτσολιάδες. Για όλα φταίνε οι άλλοι. Και πούλησαν αγανάκτηση και καταγγελία και διχασμό με τον πιο ιδιοτελή και κυνικό τρόπο. Και όσοι αντιστάθηκαν σ’ αυτό ήταν βέβαια προδότες, δοσίλογοι και γερμανοτσολιάδες. Ήταν με τους άλλους… Και κάπως έτσι επικράτησε η παράνοια».
Βάλτε στο Google: «Πορτοκάλογλου Σύριζα» και θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα.
Τώρα να θυμάται άραγε τις σοφιστικέ απόψεις του, «πρέπει όλοι να αλλάξουμε»; Ή άλλαξε αυτός και του είναι αρκετό;
Με την ευκαιρία, αν ξαναδείτε την εκπομπή (πράγματι αξίζει να ξαναδούμε τον Eric Burdon), προσέξτε την αμηχανία του Πορτοκάλογλου όταν ο Burdon μιλά για τους μαύρους και τη φτώχεια. Ενοχλημένος o παρουσιαστής τον επαναφέρει στην τάξη: «Ας μιλήσουμε, όμως, για μουσική». Ξέχασε ότι μιλούσε στον καλλιτέχνη που δηλώνει την πολιτική του θέση με τον πιο εμφαντικό τρόπο: «Νομίζω ότι γεννήθηκα μαύρος».
